یاد زنده‌یاد اُستاد محمدرضا شجریان جاودانه باد!
صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را/ تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید
تاریخ ملّت ایران در این سده تاریخی است پرفراز و نشیب که لحظات تلخ و شیرین و دگرگونی‌های بسیار به خود دیده است. در این تاریخ کسانی پا به صحنه نهاده‌اند که مدّتی با وجدان تاریخی ما همراه بوده و گاه نیز از همراهی باز مانده‌اند. خُرّم آن آزادگانی که به‌رغمِ دشواری و پیچیدگی شرایط، همواره با این وجدان همراه بوده و خود نمود و نمونۀ مثالیِ این وجدان بوده‌اند؛ چه آن هنگام که خوانده‌اند «تفنگم را بده تا ره بپویم» و چه آن هنگام که آواز سر داده‌اند «تفنگت را زمین بگذار». مهم آن است که در کشاکشِ ایّامِ دگرگون شونده و ناپایدار که روحیۀ عمومی هزاران تغییر به خود می‌بینَد، بتوان حامل و حامی این وجدان بود.
درود بر محّمدرضا شجریان هنرمند نامیِ ایران که این بارِ امانت را به نیکی و با وفاداری به منزل مقصود بُرد.
انجمن جامعه‌شناسیِ ایران درگذشتِ این هنرمند به‌راستی بزرگ و شریف را که عُمری در اِعتلاء فرهنگ و هنر ایران و دوام و رواج فرهنگ صلح، خلّاقانه کوشید، دامن شرافتِ اخلاقی و پایبندیِ وُجدانی را فرو ننهاد و یادگارِ عُمری گرانبهاء برای جامعه و تاریخ ایران و جهان بر جا نهاد، به خانوادۀ استاد، به ملّت شریف ایران و به هنرمندان آزادۀ ایران و جهان تسلیت می‌گوید. به باور ما، میراث محمدّرضا شجریان، بخشی از میراث فرهنگی ایران و جهان در مسیر نیل به صُلح جاوید است.
یادش گرامی و راهش به‌راستی پُر رهرو و ماندگار باد!
انجمن جامعه‌شناسی ایران
هفدهم مهرماه ۱۳۹۹