کتاب بسته آموزشی سازمان ملل برای زنان و محیط زیست توسط انتشارات هامون نو منتشر شد
به گزارش وبسایت هامون ایران؛ تارنمای جامعه مدنی جنوب ایران، کتاب بسته آموزشی سازمان ملل متحد برای زنان و محیط زیست توسط انتشارات هامون نو (دشتستان) در ۱۷۵ صفحه با قطع رحلی برای پاییز ۱۳۹۹ منتشر شد.
این کتاب که توسط برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) تدوین و طراحی شده و توسط هومن بهمنپور (سرپرست گروه مترجمین)، مزدک دربیکی، امیر مافی، آناهیتا ولی اللهی بیشه ترجمه شده است.
قابل ذکر است که این کتاب زیرمجموعه برنامه های آموزشی-ترویجی معاونت آموزش و مشارکت مردمی سازمان حفاظت محیط زیست و مرکز آموزش محیط زیست و تربیت محیطبان سازمان حفاظت محیط زیست کشور می باشد که از طرف انتشارات هامون نو منتشر شده است.
این کتاب دارای هفت فصل به سرفصل های زیر می باشد:
فصل اول) مقدمه
فصل دوم) زنان، محیط زیست و توسعه پایدار: ایجاد ارتباط
فصل سوم) زنان و تنوع زیستی: هسته حیات
فصل چهارم) زنان و بیابانزایی: یک رابطه پویا
فصل پنجم) زنان و مدیریت آب: رویکردی یکپارچه
فصل ششم) به سوی جریانسازی جنسیتی در خطمشیهای محیط زیستی
فصل هفتم) زمان عمل
در بخشی از مقدمه این کتاب اینچنین آمده است: “زنان بیش از نیمی از جمعیت جهان را تشکیل داده و در رفاه و توسعه پایدار جوامع و ملتهای خود، و همچنین در حفظ بومسازگانهای جهانی، تنوع زیستی و منابع طبیعی سهم شایان توجهی را عهدهدار میباشند. برنامه محیطزیست سازمان ملل متحد (UNEP) تلاش خود را بر آن داشته است تا حجم فراوانی از نقشها و وظایفی که مسئولیت انجام آن بر دوش زنان سنگینی میکند را در کتاب زنان و محیطزیست پررنگ و متمایز نماید. این اثر بیانگر این مهم میباشد که دیدگاه جنسیتی در خصوص محیطزیست و توسعه تمرکز ویژهای را بر نقش، نیازها و بصیرت زنان طلب میکند، چرا که در اکثر موارد جایگاه و نقش ارزشمند این سرمایه عظیم انسانی در عرصه محیطزیست از دیده اهمیت دور نگاه داشته میشود. بدینسان بود که اثر حاضر با تأکید بر ارزش بررسی توسعه پایدار از منظر جنسیت، درصدد این مهم بر آمده است تا سیاستها، راهبردها و روشهای خاص استفاده و حفاظت از محیطزیست را مورد کنکاش قرار دهد. همچنین این موارد میبایست الهامبخش و پیشبرندهی اقدامات UNEP، اعضاء و شرکای مربوطهی آن (از جمله نهادهای دولتی و بینالمللی) و نیز نهادهای جامعه مدنی باشد. طراحی این کتاب بر اساس چارچوبی پیریزی گردید تا زنان و مردان را توأمان مورد هدف قرار دهد و آگاهیهای آنان را در زمینهی مسایل جنسیتی بهبود ببخشد، و بهطور خاص مردان را دعوت میکند تا در توجه به این مهم، فعالتر و منسجمتر عمل نمایند. هم اکنون بعد از دههها آزمون سعی و خطا، پیرامون این مسأله آگاهی گستردهای وجود دارد که: «سیاستهایی که خاصهی زنان اتخاذ گردیدهاند قادر به نیل به بهترین نتایج نیستند. از طرفی سیاستهایی با این فرض، که تحت تأثیر اقدامات عمومی و فارغ از مقولهی جنسیت هستند هم نمیتوانند نتایج مطلوبی را تحقق بخشند. از این روی؛ ترویج برابری جنسیتی در دل خود تغییرات شگرف در سازمانهای اقتصادی- اجتماعی و جوامع را به همراه دارد: نه تنها چگونگی اشتغال، زندگی و توجه زنان به دیگر اعضای خانواده، بلکه نحوه اقدام مردان و چگونگی نقش مردان در خانواده و اجتماع هم با نیازی که پیرامون امرار معاش وجود دارد پیوند خورده است» (UN, 1995).
کارهای انجام شده توسط UNEP در زمینه زنان و محیط زیست |
|
دهه ۱۹۸۰ |
نقشآفرینی UNEP به عنوان پیشگام مدافعه ایجاد پیوند میان زنان و محیطزیست |
۱۹۸۵ |
UNEP نشست ویژهای را در مورد زنان و محیطزیست در سومین کنفرانس جهانی زنان در نایروبی برگزار کرد. |
۱۹۹۱ |
UNEP در برگزاری مجمع جهانی زنان و محیطزیست در میامی، فلوریدا، ایالات متحده همکاری داشت. |
از سال ۱۹۹۲ |
تمرکز بیشتر بر عملکرد بینالمللی و تمرکز کمتر بر حمایت خارجی |
۱۹۹۳/۱۹۹۵/۱۹۹۷ |
هفده، هجده و نوزدهمین نشست شورای حکام UNEP تصمیماتی مبنی بر سازماندهی نقش زنان در محیطزیست و توسعه را ابلاغ نمود. |
۱۹۹۵ |
چاپ و نشر جنسیت و محیطزیست: دیدگاه UNEP |
۱۹۹۶ |
بیانیه سیاسی مدیر اجرایی، اصول راهنمای ادغام مسأله جنسیت در فعالیتهای UNEP را پیش روی قرار داده است. |
۱۹۹۷ |
لحاظ نمودن رهنمودهای حساسیت جنسیتی در کتابچه راهنمای طرح UNEP |
۱۹۹۹ |
تعیین نقطه عطف مسأله جنسیت در UNEP ارایهی گزارش به بیستمین نشست شورای حکام در باب «نقش زنان در محیطزیست و توسعه» (UNEP/GC.20/10) |
۲۰۰۰ |
چاپ و نشر اثر حکایت موفقیت: جنسیت و محیطزیست |
۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ |
طبق برنامه کار خود UNEP متعهد گشت تا مسأله جنسیت را به عنوان اولویت مشترک تمامی برنامههای خود لحاظ نماید – با تأکید بر قدرت دادن به زنان پیرامون تصمیمگیریهای محیطزیستی؛ مشارکت فعال زنان؛ کمکهای فنی به شبکههای زنان؛ تمرکز ویژه بر زنان در گزارشهای مربوط به محیطزیست و بیماریها؛ توسعه مطالب آموزشی؛ برگزاری کارگاهها؛ و تعادل جنسیتی در جلسات. |