از کار انفرادی تا فعالیتهای گروهی زنان؛ یادداشتی از مژگان تنها

از کار انفرادی تا فعالیتهای گروهی زنان

مژگان تنها؛

کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی و مدرس دانشگاه

در جوامع مدرن امروزی، برای پیشبرد بهتر کارها استفاده از چند تفکر به جای یک تفکر واحد توصیه میشود؛ که این همان تشکیل گروه و کار گروهی است. در جوامع سنتی و نیمه مدرن فعالیتها بیشتر انفرادی است و تا حدودی کار گروهی، سخت و دور از عادت است. تفکر افراد از کودکی این گونه آموخته و شکل گرفته که فرد به تنهایی مدیر، برنامهریز و اجرا کننده باشد. خصوصاٌ در جامعههای سنتی که تفاوت کاری زیادی بین زن و مرد است، کار گروهی آن هم بیرون از خانه برای زنان بسیار نامتعارف و نامأنوس است.

در اینجا چند سؤال پیش میآید که آیا در جوامعی که هم سنتی است و هم به سمت مدرنیته پیش میرود زنان میتوانند به خوبی به کار گروهی بپردازند یا نه؟ آیا اصول کار گروهی برای زنان پذیرفتنی است یا خیر؟

در جامعه نیمه مدرن تفکر غالب در مورد کار زن تا حدود زیادی تفکر سنتی است. و این تفکر هم برای مرد این گونه است و هم از جانب خود زنان به این صورت است که فعالیتهای درون خانه را وظیفه خود میدانند و فقط تمایل و علاقه به انجام فعالیتهای اجتماعی دارند. نه این که فعالیتهای اجتماعی جامعه خود را وظیفه خود بدانند. وقتی تفکری در مغز غالب شده باشد و به صورت باور و ارزش درآمده باشد، تغییر آن به سختی صورت میگیرد. زنی که همیشه در خانه بوده و همه او را در خانه دیدهاند و هم از نظر شناختی و هم از نظر عاطفی در محیط خانه به او عادت کردهاند، دیدن او و فعالیتهای او در بیرون از خانه( هم برای دیگران و هم برای خود زن) سخت جلوه میکند. غیر از این که برای یک مرد که نقش همسر را بر عهده دارد این که همسرش بیرون از خانه فعالیت داشته باشد، آن هم نه فعالیت اداری بلکه فعالیتهای گروهی مردمی، به طور کامل پذیرفتنی نیست. مانند همین تفکر را خود زنان برای خود دارند. باور یک زن هنوز مبتنی بر وظیفه خانهداری است و اگر بخواهد کار گروهی مردمیای را انجام دهد، تصور میکند وظیفه او به خطر میافتد و این امر به دنبال خود، عدم امنیت روانی را برایش ایجاد میکند. امنیت روانی در برگیرنده آرامش است. وقتی زن کار گروهی مردمی برای جامعه خود را یک تمایل میداند نه وظیفه، ترک کردن خانه آرامش او را بر هم میزند. و احساس عدم امنیت، عدم اعتماد به نفس و احساس از دست رفتن بنیان خانواده را برای او در بر دارد. مغزش پر از سؤال میشود که نکند کار خانه بماند، چه کسی به فرزندم میرسد، همسرم چه میگوید و ….( و چه بسا به دلیل عدم پردازش صحیح و نبود مهارت لازم، محیط خانه آشفته شود.) و جسم و روانی که عادت به یک جا کرده سخت است عادت شکنی کند.

در جامعه سنتی و نیمه مدرن زنان کار گروهی اجتماعی را یاد نگرفتهاند و با اصول آن آشنایی ندارند. درست است که زنان فامیل در خانه با هم خوب مهمانی میدهند، نذری میپزند و خانهداری میکنند ولی کار با زنان ناآشنا و بیرون از خانه برای اهداف اجتماعی خود را یاد نگرفتهاند. انجام دادن هر امری آموزش میخواهد، تمرین میخواهد و باور داشتن به آن را میطلبد. تشکیل گروه و کار گروهی نیاز به تخصص دارد و هر گروهی متناسب با اهداف خود نیاز به تخصص خاص خود را دارد. و این در حالی است که تشکیل گروهها در جامعههای سنتی و نیمه مدرن بر اساس علایق است نه تخصص. و همین مسأله باعث میشود گروه بر اساس علاقه و یک واکنش هیجانی شکل گیرد ولی پایدار نماند. وقتی تشکیل گروه بر اساس واکنشهای هیجانی باشد توجه به نتیجه کار و رسیدن به هدف کم میشود. هیجان گاه میآید و گاه خاموش میشود. در صورتی که کار گروهی پایداری و نظم میخواهد.

زنانی که فعالیتهای اجتماعی چندانی نداشتهاند در گروه به دنبال فرصتی برای جلب توجه و تأیید فردی هستند حتی به بهای از دست دادن ثمره و نتیجه کار. همچنین زنانی که در خانه، خود مدیر خانه بودند و کسی ایرادی به آن ها نمیگرفته در گروههای اجتماعی تحمل برخورد و ایرادگیری از کارشان را ندارند. و گروه را ترک میکنند.

یکی از اصول کار گروهی اعتماد است. زنانی که فعالیتهای اجتماعی کمی داشتهاند به زنان ناآشنا، کار گروهی و ابراز خود در گروه اعتماد ندارند. و همچنین با توجه به وظایف زنانه در خانه به روند پایداری خود در گروه نیز بی اعتمادند.

باز در جایی که زن کار اجتماعیاش را وظیفهای برای پیشرفت جامعه خود نمیداند، خود را متعهد به مشارکت گروهی نمیکند. نبود تعهد و غفلت از مشارکت در تصمیمگیریهای گروهی سبب از هم پاشیدگی گروه میشود.

بنابراین، در جایی که کار گروهی به زنان آموخته نشده است و به صورت یک ارزش برای تمامی افراد از هر جنسی در نیامده باشد، با مشکل مواجه میشود. مسایلی مانند:

برتر دانستن مسایل شخصی بر کار گروهی
جلب توجه و تأیید فردی در گروه
عدم نظم و پافشاری در کار
پرهیز از مسئولیتپذیری
نبود تعهد و بیتوجهی به نتایج و اهداف، تشکیل گروه و کار را سخت میکند. و مهمتر نبود یک تفکرو یک باور برای این که زنان باید در پیشرفت جامعه خود شریک باشند، سبب عدم مشارکتهای گروهی میشود.

با توجه به آن چه گفته شد برای کار گروهی زنان آموزش و ایجاد امنیت روانی در مشارکتهای اجتماعی لازم و ضروری است.

سالنــــامـــه ارغنـــــــون هامـــون (فروش اینترنتی)

فصــــلنــامـــــه نــــامـــــه هـــامـــــون (فروش اینترنتی)

دوهـفتـــــــه نــامـه آوای هـــــامــــون (فروش اینترنتی)

انتـــــشــــــــارات هــــامـــــــون نـــــو (فروش اینترنتی)

نشستن در لژ مخصوص غول‌های ادبی؛ درباب منوچهر آتشی

درباره استاد غلامعباس توسلی؛ حافظه زنده جامعه شناسی

توسلی در سه بزنگاه تاریخی؛ یادداشتی از حمیدرضا جلائی‌پور

آکادمیسین مردم‌مدار؛ یادداشتی از حسین سراج زاده

از کار انفرادی تا فعالیتهای گروهی زنان؛ یادداشتی از مژگان تنها

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

اخبار مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ