در بعضی نشریات محلی استان بوشهرهیچ چیز سر جای خود نیست! در اکثر نشریات سردبیری وجود ندارد و مدیرمسئول کار سردبیر را نیز عهده دار است. به دلیل نبود سردبیر به طور خاص، خلاقیتی در نشریات نیزمشاهده نمی کنیم. چرا که مدیر مسئول درگیر دیگر مسایل نشریه می باشد و سردبیری را بر عهده ی صفحه آرا می گذارد!! این صفحه آرا است که تشخیص می دهد چه مطالبی به چه صورت چاپ شود.
در نشریات محلی استان بوشهر گویا برجستگی مطالب و بولد شدن آن به دایره ی شخصی بعضی افراد اسباب کشی کرده؛ کسانی که تشخیص کمی و کیفی مطالب در حوزه ی تخصصی آنها نیست. افرادی که به طور عمیق به این موارد فکر نمی کنند که وقتی نشریات را ورق می زنیم چه می خواهیم؟! خواننده چه می خواهد؟
در حال حاضر وضعیت نشریات در استان بوشهر به این گونه است؛ آنگاه که مطلبی نوشته می شود دیگر نمی توانیم زیاد مطمئن باشیم چه اتفاقی برایش می افتد؟! زمانی که سردبیری نباشد تا کادر نوشتاری را هدایت کند، این امر سبب از درون تهی شدن نشریات می گردد و به نشریات تنها به چشم کسب درآمد نگاه می شود. در صورتی که نشریات تنها با خبر و گزارش ومقاله ساخته نمی شود بلکه با نگاه اصیل پایه ریزی می گردد. بعضی نشریات محلی با زیست غیرمتعهدانه در عرصه ی اجتماعی به صورت نمادین به فعالیت خود ادامه می دهند. متاسفانه نشریات محلی در استان بوشهر به این روند عادت کرده اند و سعی در تغییر رویه ی اداره کردن نشریات خود ندارند. در مطبوعات؛ آفرینش و خلاقیت به امری حیاتی و ضروری تبدیل شده است. شرح و ابداع چیزی نو؛ چیزی که دیگران نگفته اند. چیزی که برای یک روزنامه نگار باید مهم باشد. زمانی که تشخیص اهمیت یک مطلب بر عهده ی افراد غیر متخصص می افتد و جایگاه ها تغییر می کند، خواه نا خواه به سمت ابتذال پیش می رویم.
چه اتفاقی در نشریات محلی افتاده است؟ چه اتفاقی باید بیفتد تا ازاین وضعیت رهایی یابیم؟ متاسفانه بعضی نشریات محلی در استان بوشهر به وضعیت “کیچ” گرفتار آمده اند و تعهدی که برای اطلاع رسانی صحیح به عموم برعهده گرفته بودند را از یاد برده اند و این شروع ابتذال در نشریات می باشد. منشا و مبدا تفکرات نخبه گرایانه -به دلیل سهل انگاری های شاید به ظاهر کوچک و بی ارزش- در حال فروپاشی است.