- هامون ایران - https://www.hamooniran.ir -

سیاسی شدن؛ بزرگترین چالش شوراها: یادداشتی از بهادر قائدی برازجانی

سیاسی شدن؛ بزرگترین چالش شوراها

بهادر قائدی برازجانی

عضو شورای شهر برازجان در دوره های پیشین

 

 

اساسا تجربه نشان داده است شوراها به طور کلی در ایران ناکارآمد هستند این گزاره که عرض کردم البته مطلق نیست  بنیان و اساس شورا مبتنی بر گروه، جمع است و تصمیماتی که در شورا گرفته می شود بایستی بر اساس خرد جمعی باشد. بدون رو دربایستی باید عرض کرد تجربه مدیریت شهری توسط شورا ها موفقیت آمیز نبوده است. البته طرح ناموفق بودن شوراها دال بر حذف آن نیست. در همین تجربه دست و پاشکسته از مردم سالاری مزایا و محسناتی هم وجود دارد که بایستی غنیمت شمرد . به نظر بنده باید آسیب شناسی و ریشه یابی شود و نقاط ضعف آن را برطرف کرد . شاید بتوان بزرگترین چالش شورا ها را سیاسی شدن آن برشمرد. در واقع شورای شهر یک سازمان مردم نهاد است و بایستی فارغ از جناح بندی های سیاسی فعالیت کند. مدیریت شهری چه در مسائل عمرانی چه خدماتی یا حتی فرهنگی نباید متکی بر راست و چپ و یا هر جناح دیگری باشد .
نکته دیگر در شوراها تمرین کار گروهی و کار تیمی است که بایستی در جامعه نهادینه شود. به طور مثال فردی که در زمان تحصیل خود در آموزش و پرورش و یا حتی در آموزش عالی کار گروهی را تجربه کرده است در شورای شهر موفق تر خواهد بود.
در چند شهر شورای محلات تجربه شده است ولی این موضوع به نظر بنده عقیم مانده است و به طور گسترده در ایران صورت نپذیرفت . به نظرم شورای محلات به دید اعضای شورای شهر یک تهدید محسوب می شود. درست است که زبانی اعضای شوراها موافق شورایاری‌ها هستند ولی قلبا تمایلی به اجرایی شدن آن نیستند و دلیل آن را ایجاد رقیب و یا رقبایی برای دوره بعد خود می بینند. ولی واقعا اگر به معنای واقعی شورایاری ها اجرایی شوند نقش به سزایی در رشد شهر خواهند داشت. به نوعی تقسیم وظایف است.

عملکرد مطلوب شوراها بستگی به انتخاب صحیح مردم دارد. اگر مردم به طور کل و اقشار مختلف به طور خاص افرادی را انتخاب کنند که فاکتور ها و مولفه های لازم را برای تصدی پست شورایی داشته باشند راحتر می شود در خصوص عملکرد موثر شورا به شور و بحث و گفتگو نشست.
در خصوص انتخابات شورای شهر ۱۴۰۰ کمی کار پیچیده شده است. و مسائل کلان و خرد کشور در هم آمیخته شده است. مردم به واسطه مشکلات اقتصادی و معیشتی دچار یک نوع بی تفاوتی شده اند و این بی تفاوتی فعالیت در حوزه شورا ها را کمی سخت تر کرده است . همین بی رمقی و بی تفاوتی سبب شده که خیلی ها که توانایی فعالیت در شوراها را دارند اسم نویسی نکنند و مردم هم بود و نبود شورا برایشان توفیری نداشته باشد. امید وارم که در همین شرایط مردم با مطالعه و تحقیق و با پرهیز از قوم گرایی و رابطه اعضای شورای شهر خود را انتخاب کنند.