فیلم بمان محصول سال ۲۰۰۵ به کارگردانی “مارک فاستر”است. این فیلم، ایستگاهی ست در خور برای تردید کردن. شکی ست ارزنده برای محک زدن دانسته های ذهنی و برداشت های نابسنده از حقیقت. کارگردان در سراسر فیلم موتیف ها و نشانه هایی را به مخاطب عرضه می کند و منتظر قضاوت او با اطلاعات ناکامل می نشیند .
آن چه فیلم را به پیش می راند مدلول های متعددی اند که بی علت رها شده اند و در بستر رویاگون فیلم شناورند .هنری در تصادفی ناخواسته باعث کشته شدن سرنشینان اتومبیلش شده ست: مادر، پدر، نامزد و خودش. پس از تصادف همه چیز در ذهن هنری ادامه می یابد. کاری که در پایان فیلم کاملا بیهوده به نظر می رسد.هنری به سام می گوید که در شب تولدش قصد دارد روی پل بروکلین( محل تصادف) با اسلحه خودکشی کند. شاید عذاب وجدان رهایش کند. او باور دارد که سام می تواند کمکش کند. سام آشفتگی های خاص خودش را دارد. شلوار کوتاه او کاملن توی چشم است. نمادی از آشفتگی و بی سر و سامانی او. او با لایلا یکی از بیمارانش رابطه ی عاطفی برقرار کرده ست .لایلا پس از خودکشی توسط سام نجات یافته ست و مایل است به هنری کمک کند اما سام از تداعی واقعه ی خودکشی برای او می هراسد. صحنه هایی در فیلم به وضوح چند بار تکرار می شوند. سام در حلقه ی اتفاقات مرموزی که مرتبط با هنری اند گرفتار آمده ست و نمی تواند بین آن ها رابطه ای منطقی برقرار کند.فیلمنامه و تدوین درخشان فیلم فرضیه های متعددی را پیش روی ما می گذارند. آیا هنری و سام یک شخصیت هستند؟ آیا لایلا و نامزد هنری یک نفر هستند؟در پایان فیلم صحنه ی تصادف بازسازی می شود. هنری در حال مرگ است. لایلا که مراقبت های پزشکی می داند کنار اوست. هنری او را در هیات نامزدش می بیند و از او تقاضای ازدواج می کند. پس از مرگ هنری، لایلا به سام می گوید:«تا به حال کسی از من تقاضای ازدواج نکرده بود». سام او را به قهوه دعوت می کند و لایلا که گویی بار اول است سام را می بیند پیشنهاد او را قبول می کند. این جا هم منزلگاه شک دیگری ست. اگر لایلا و سام بنابر اطلاعات پایان فیلم بار اول است که همدیگر را می بینند پس رابطه ی آن ها در کل فیلم را باید کجای روایت قرار داد؟ «stay »شاهکار شک در حقیقت اشیا و پدیده هاست