نیایش
امید غضنفر
امید که به ضیافت بهار
به میزبانی کهن روز نو
در گسترهی این “مرز پر گهر”
پژواک شود
سلام سلامت
در هرم نفسها
و تبسم بیاموزند
دوباره لبها
و راه یابد
آرامش به جانها
و خواهش نوازش
زمزمه رسد
از گلوی دستها
و حذف شود
از حافظهی آغوش
کابوس فاصله
و ترانه بماند چهار بهار
بعد کوچ مرثیه
و رویا بماند باغ
با معجزهی نرگس و مریم
و نوید جاری شود
زلال امید
و شمیم مهر بپراکند
اشتیاق آشتی
و غزل بتپد قلب
با نام هر آن که هستن را
نجوا میشود
به زبان عشق
.
آمین
ای “ما آفرین “
عکس از امید غضنفر – عمارت گلشن بندربوشهر