شاپور جورکش؛ شاعر، مترجم و منتقد ادبی در ۷۳ سالگی از دنیا رفت
به گزارش وبسایت هامون ایران؛ تارنمای جامعه مدنی جنوب ایران، شاپور جورکش منتقد ادبی، شاعر، مترجم و نمایشنامه‌نویس معاصر ایرانی است که امروز جمعه ۶ مردادماه ۱۴۰۲ در ۷۳ سالگی در شیراز درگذشت، او در ۱۰ بهمن ماه ۱۳۲۹ در شهرستان فسا از توابع استان فارس به دنیا آمد.
او تحصیلات خود را تا دریافت مدرک فوق لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه شیراز ادامه داده بود و مدتی تا سال ۱۳۵۸ در دانشگاه تدریس می‌کرد. همچنین «گروه ترجمه شیراز» را تأسیس کرده و در آن‌جا فعال بود.
کار او پیش از انقلاب تئاتر بود اما بعد از آن‌که تئاتر در شیراز با موانعی روبه‌رو شد، او کار فردی‌تری را برای بیان و بروز انتخاب کرد، و به سمت شعر رفت. پس از آن، ادبیات عرصه فعالیت شاپور جورکش شده‌است. سرپرستی کمیته تئاتر دانشگاه شیراز را از سال ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۶ به عهده داشت. تدریس در کارگاه تئاتر کودک تلویزیون مرکز شیراز از سال ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۸ از دیگر فعالیت‌های او بود.
معروف‌ترین کتاب شاپور جورکش «بوطیقای شعر نو» نام دارد که با رویکردی تازه شعر و شاعری نیما یوشیج را بررسی می‌کند. این کتاب توسط انتشارات ققنوس در سال ۱۳۸۳ منتشر شده و از کامل‌ترین کارها در زمینه شعر نیما یوشیج است.
کتاب «زندگی، عشق و مرگ از دیدگاه صادق هدایت» نیز از کارهای شاخص حوزه هدایت‌پژوهی است که در سال ۱۳۷۴ توسط نشر آگه به چاپ رسیده است.
جورکش همچنین دو منظومه شعر با نام‌های «هوش سبز» (انتشارات نوید-۱۳۶۹) و «نام دیگر دوزخ» (انتشارات آگه-۱۳۸۰) به چاپ رسانده است.
شاپور جورکش؛ نویسنده کتاب «خفیه‌نگاری خشونت در سرزمین آدم‌لتی‌ها» که در سال ۱۳۸۹ توسط انتشارات قطره منتشر شد، به عنوان یکی از سرآمدان نقد ادبی نو و مطالعات فرهنگی شناخته می شد و نگارش این کتاب در زمره آثار موفق در زمینه نقد ادبی با رویکرد مطالعات فرهنگی می باشد. (لینک دانلود)
همچنین جورکش به عنوان مترجم و بنیانگذار گروه ترجمه شیراز، آثاری را در زمینه های فلسفه و مطالعات فرهنگی تقدیم خوانندگان نمود که «دموکراسی و هنر» (انتشارات چشمه-۱۳۸۵)، «درآمدی تاریخی بر نظریه‌های ادبی از افلاطون تا بارت» (انتشارات چشمه-۱۳۸۲) و «پست‌مدرنیسم و…» (انتشارات چشمه-۱۳۹۴) از آن جمله اند.