- هامون ایران - https://www.hamooniran.ir -

شورایی با ائتلاف شکننده!

اشاره: با نگاهی گذرا بر عملکرد دوماهه ی شورای شهر برازجان در دور چهارم که شامل انتخاب هیات رئیسه و شهردار و موارد جزیی تر می باشد؛ متوجه می شویم که اخبار موجود در خصوص این موارد رضایتبخش نبوده و شورا تا کنون نتوانسته رضایت نه تنها شهروندان، بلکه خود اعضای شورا را نیز برآورده سازد! انتخاب شهردار یکی از وظایفی می باشد که بر عهده ی شورا گذاشته شده، به همین دلیل حساسیت های زیادی در پی دارد. متاسفانه درشورای شهر برازجان این موضوع به چالشی بسیار بزرگ تبدیل شده و شاید بتوان گفت ائتلاف های موجود در شورا به این مساله دامن زده و رئیس شورا حتی قادر به اداره ی جلسه ی انتخاب شهردار نشده است! جدای از مساله ی انتخاب شهردار، انتخابات هیئت رئیسه نیز با حاشیه هایی روبرو بود! انجمن “هامون ایران” جهت بررسی و آسیب شناسی انتخابات اخیر شورای شهر برازجان در مورد “شهردار” و “هیئت رئیسه ی شورا”  اقدام به نگرخواهی از دو نفر از اعضای شورای شهر، مرتضی قدوسی و سعید اسماعیلی که در دو گروه مقابل یکدیگر می باشند و سه تن از اعضای “جامعه ی کنشگران مدنی برازجان” نمود که نظرات ایشان را در ادامه می خوانید:

حرکت خروج از شورا تحت هیچ شرایطی توجیه پذیر نیست!

هامون: در اخبار آمده است که در مرحله ی سوم رای گیری شورای شهر برای انتخاب شهردار، یک نفر از اعضای شورا در زمان رای گیری، برگه رای یک عضو دیگر را برداشته و نام گزینه مورد نظر خود را درآن نوشته است. آیا این موضوع صحت دارد؟

قدوسی: من به عنوان یک عضو شورا با توجه به اینکه به دنبال منافع عمومی و توسعه ی شهر می باشم این را به عنوان یک دغدغه هم از شما و هم از تمامی رسانه ها خواهش دارم مطالبی که کمکی به حفظ آرامش شهر و روحیه ی تعالی که مردم به دنبال آن هستند، نمی کند منعکس نکنند.

 هامون: برای اطلاع مردم از جلسات شورا این وظیفه ی رسانه است.

قدوسی: این درست است. اما این مساله به نفع شهر می باشد یا به ضرر شهر؟ اول ما باید صحت و سقم یک موضوع را مشخص کنیم بعدن اگر می بینیم که به توسعه ی شهر و بالندگی مردم کمک می کند منعکس شود. ولی اینکه اذهان مردم تشویش شود و تکدر خاطر پیدا کنند و حیثیت شهر زیر سوال برود نه تنها کمکی نمی کند بلکه انعکاس آن نیز درست نیست. این اقدام صحت دارد که یک عضو بر روی برگه ی همکار کناری خود نوشته ولی اینکه خلاف نظر آن شخص یا به اجبار باشد یا اینکه شخص از ابتدا اینکار را میخواسته انجام بدهد صحت ندارد. شما می دانید رای مخفی می باشد. مشخص نیست چه کسی به چه شخصی رای داده است. مگر اینکه دونفر که کنار هم نشسته اند اتفاق نظر داشته باشند. این اتفاق هم به این صورت بود که شخصی که به جای نفر دیگری نوشته به این علت بوده که خودکار نداشته و گفته برای من هم بنویس.

 هامون:  خوب برای گزینه ی قبلی که درمرحله قبل نوشته خودکار داشتندولی برای این مرحله خودکار نداشتند؟

قدوسی: برای دور قبل هم شاید خودکار داشته یا از دیگران گرفته ولی جای دیگری نشسته بوده است.

 هامون: جوابتان قانع کننده نیست!

قدوسی: شما دنبال چه چیزی هستید؟ اینکه این اتفاق افتاده یا نه؟ بله این اتفاق افتاده ولی اینکه خلاف نظر آن شخص باشد یا اینکه اعمال نظر باشد نه، این صحت ندارد. ولی وقتی اتفاق نظر وجود داشته باشد این مساله خدشه ای وارد نمی کند. کما اینکه خود فرد هم در پاسخ به اعتراض دوستان بلافاصله اعلام کرد بدلیل نداشتن خودکار از ایشان خواستم رای مرا بنویسد.

 هامون:  پس شما می فرمایید این مورد کار درستی هست؟

قدوسی: بله، کار درستی هست! چون هیچ خدشه ای بر این مساله وارد نمی شود و منع قاونی ندارد. در عالم همکاری، دو نفر کنار هم نشسته اند و اتفاق نظر دارند. طرح این موارد کمکی به روند جو عمومی و حیثیت شهر نمی کند معتقد نیستم این مطالب منعکس شود. اگر کسی می خواهد داعیه دار حقی باشد باید کسی باشدکه بر روی برگه ی آن نوشته شده است. نه اینکه دیگران کاسه ی داغ تر از آش شوند. زوم کردن بر روی این مساله پاک کردن مساله ی اصلی می باشد. ما به عنوان نماینده مردم باید در آن سطح باشیم و شعور سیاسی داشته باشیم؛ زمانی که یک موضوعی در شورا اتفاق می افتد مسیر اعتراض مشخص شده است. اگر داعیه دار حقوق مردم هستیم باید بایستیم و منطق و استدلال بیاوریم و بگوییم اینجا خلاف قانون است. نه اینکه به فرض خودشان جلسه در اعتراض به یک تخلف غیر قانونی ترک بشود و مصداق اخلال در نظم شورا شود.

 هامون:  شاید رئیس شورا نتوانسته جلسه را به صورت صحیح مدیریت کند و این سوء مدیریت باعث بروز این اتفاق ها شده است؟

قدوسی: اول اینکه رئیس این توانایی را داشته که از طرف اکثریت اعضا انتخاب شده است. دوم اینکه اگر فرض بر این باشد که رئیس شورا توانایی بر نظم شورا نداشته، باز آن هم راه قانونی دارد. شما دارید گریز از قانون  می کنید.

 هامون:  من بی طرف صحبت می کنم.

قدوسی: نه شما ایراداتی که از سوی معترضین هست را بیان می کنید. قانون گفته که اگر رئیس شورا توجه ای به آیین نامه ی داخلی شورا نکند و نتواند نظمی را برقرار کند نماینده شورا باید تذکر آیین نامه ای بدهد و آن موضوع را استدلال کند. این حرکت خروج از شورا تحت هیچ شرایطی توجیه پذیر نیست. دقیقن تخلف قانون است و اگر در این خصوص بحث شود اول باید کسی که تخلف آشکار را انجام داده مورد نقد قرار گیرد. اگر ما برای هر موضوعی صحن شورا را ترک کنیم، که قانونی نمی باشد. این حرکت از یک فرد تحصیل کرده مدعی قانونمداری و قانونمندی و کسی که به روند توسعه شهر می خواهد کمک کند و اینکه ادعا دارند در جهت منفعت عمومی و دفاع از حق مردم می خواهند حرکت کنند، پذیرفته نیست. کما اینکه من همیشه فکر می کردم کسانی که سن بیشتری دارند، می توان از تجربه آنها استفاده کرد ولی دیدیم که مسن ترین عضو شورا به تحریک کم سن ترین عضو شورا جلسه را ترک کرد. هر چند که نقش مسن ترین عضو باید در راستای آرامش دادن به جلسه باشد نه ترک جلسه.

 هامون:  شاید به دلیل ائتلافاتی باشد که در شورا هست؟ در شورا دو دسته ائتلاف وجود دارد. این ائتلاف ها را قبول دارید؟ اگر بله، این ائتلاف تا کی می خواهد ادامه داشته باشد؟ اصلن این مورد به نفع مردم است؟

قدوسی: نه این درست نیست، شما بر حسب شنیده هایتان  صحبت می کنید. من این مورد که در شورا ائتلاف وجود دارد را کاملن رد می کنم. آراء در شورا ائتلافی نیست. در هر انتخاب و تصمیمی که من گرفته ام اول شخصن به موردیکه رسیده ام به آن رای داده ام نه آن چیزی که خواست گروه خاصی باشد. می توانید از اشخاصی که به زعم شما در ائتلاف مقابل هستند سوال بگیرید. گاهی موضوعی پیش آمده که آنها مطرح کرده اند و من هم دفاع کرده ام.

 هامون:  ولی آرایی که مطرح شده کلن ائتلافی بوده است.

قدوسی: نه، در تمامی شوراها به این صورت است. همین تکرار آرا در سه مرحله نیز در بوشهر هم اتفاق افتاده است. من به ائتلاف معتقد  نیستم بلکه رای ها بر اساس تحقیق می باشد.

 هامون: شورا برای انتخاب شهردار به بن بست رسیده است. برای مساله شهردار چه راهکاری دارید؟

قدوسی: ما در خصوص شهردار به بن بست نرسیده ایم. برای این موضوع راهکار داریم و باید ۹ نفر تصمیم بگیرند. نحوه ی انتخاب من برای شهردار در ۱۳ گزینه که نصف آن از دوستان صمیمی بنده می باشند و انتظار دارند  که به آنها رای دهم، اینگونه است که ما باید بر اساس مصالح عمومی، شهردار را انتخاب کنیم. لابی ها و رای زنی های زیادی صورت گرفته ولی ما چشممان را بر تمامی این رفاقت ها و روابط بسته ایم و می دانیم بعدن هم فشارهای روحی و روانی زیادی از طرف دوستان به ما وارد خواهد آمد ولی انتخابی که انجام داده ام بر اساس روابط و رفاقت ومنفعت شخصی نبوده است.ما با مردم عهد و پیمان بسته ایم و در شروع کار سوگند خورده ایم که آنچه به صلاح شهر و در کسب رضایت حق تعالی است و بر این اساس تمامی رایزنی ها و لابی هایی که صورت پذیرفته و توصیه به اشخاص متفاوتی نموده اند ضمن اینکه جهت احترام به آنها متوجه کرده ایم ولی در تصمیم خود موثر ندانسته و آن چیزی که با مشورت با عقلا و صلحای شهر و دوستان معتمد به تشخیص خودمان رسیده و این مورد را نهایی می کنیم   پس انتخاب شهردار ما نیزائتلافی نبوده است.

 نداشتن خودکار بهانه است/ ائتلاف در شورای شهر را می پذیرم!

هامون: در اخبار آمده است که در مرحله ی سوم رای گیری شورای شهر برای انتخاب شهردار، یک نفر از اعضای شورا در زمان رای گیری، برگه رای یک عضو دیگر را برداشته و نام گزینه مورد نظر خود را درآن نوشته است. آیا این موضوع صحت دارد؟

اسماعیلی:  بله، این اتفاق صورت گرفت. کما اینکه من در سایت شخصی خودم این مساله را با اسم آن شخص بیان کرده ام و هیچ ابایی نیز از این قضیه ندارم. انتخاب شهردار در دو مرحله ۴،۴ و ۱ شد. در مرحله ی سوم آقای نیکجو کنار آقای قدوسی نشسته بودند و با دو نفر دیگر از اعضا به شور و مشورت نشستند. من نیز به آقای ناخایی تاکید کردم که چنین چیزی درست نیست و دور از شئونات اخلاقی می باشد و مشورت باید خارج از جلسه صورت می پذیرفت. مسئول دبیرخانه برگه های رای گیری را که گذاشت؛ آقای قدوسی برگه خودشان و آقای نیکجو را برداشت و خودکار آقای نیکجو را از ایشان گرفت و شروع به نوشتن رای هم برای خودشان و هم برای آقای نیکجو کردند. این مساله که بوجود آمد، شخصن به آقای ناخایی گفتم و به ایشان اعلام کردم که آقای قدوسی دارد نظر خود را به آقای نیکجو تحمیل می کند و آقای قایدی نیز به این مساله در جمع اعتراض کردند و من نیز مجددن به آقای ناخایی صحبت کردم تا تشنج در جمع بوجود نیاید. آقای قایدی نیز اعلام کردند که تفویض اختیار خلاف قانون می باشد ولی آقای ناخایی به اعتراض توجه ای نکردند! برگه ها که جمع شد آقای ناخایی برگه ها را کنار گذاشت و اعلام رای گیری مجدد کردند که مورد پذیرش دوستان واقع نشد و ما هم به نشانه ی اعتراض جلسه را ترک کردیم چرا که رئیس نتوانست جلسه را کنترل کند. چه بسا در مرحله ی بعد نیز همین موارد تکرار می شد! مقصر اصلی این قضیه رئیس بود که باید این موضوع را جمع می کرد تا ما شاهد چنین مساله ای نباشیم.
هامون: شنیده شده که آقای نیکجو خودکار نداشته، به همین دلیل آقای قدوسی برای ایشان نوشته اند!

اسماعیلی: خوب سوال اینجاست که چرا آقای نیکجو برای دو مرحله اول خودکار داشتند وخودشان نوشتند ولی در مرحله سوم خودکار نداشت و خودشان ننوشتند؟!
هامون: گویا مکان نشستنشان را تغییر داده بودند.

اسماعیلی: ایشان به عنوان نماینده ی مردم باید این اختیار را داشته باشد که با خودکار خودشان بنویسند. با وجود اینکه اول جلسه از مسئول دبیرخانه خودکار گرفتند. چرا دوبار اول خودکار داشتند اما برای مرحله سوم خودکار نداشتند؟ این موارد کلن ضد و نقیض می باشد و دوستان به نوعی در حق رای مردم اجحاف کرده اند.
هامون: شما می پذیرید که در شورا ائتلاف وجود دارد؟ آیااین ائتلاف به نفع مردم می باشد؟

اسماعیلی: بله، می پذیرم که در شورا ائتلاف بوجود آمده است. اما این ائتلاف با انتخاب شهردار در حال برطرف شدن می باشد. می دانم که به صلاح مردم نیست. ما تعدادی جوان می باشیم و از ائتلاف و سیاست زیاد سررشته ای نداریم و دیگر وارد این بازی ها نخواهیم شد. سعی می کنیم چیزی که به صلاح مردم می باشد را پی گیری کنیم. من به شخصه می گویم هرجا حقی از مردم ضایع می شود جلوی آن می ایستم. همیشه رای و دلایل خود را صراحتن اعلام کرده ام و دوست دارم بقیه دوستان نیز به همین شکل رفتار کنند و ائتلافی در روزهای آینده وجود نداشته باشد.
هامون: چه اتفاقی افتاد که در شورا ائتلاف بوجود آمد؟

اسماعیلی: همه جا این ائتلاف ها وجود دارد. به قول آقای گرمسیری عدد فرد را گذاشته اند تا این ائتلاف ها بوجود آید. ما با آمال و آرزوهای بسیاری وارد شورا شدیم و می گفتیم رای ۹ نفر برای رئیس شورا و شهردار و… یکی خواهد بود، متاسفانه این موارد تحقق پیدا نکرد و ما وارد بازی ها و برنامه هایی شدیم که نباید می شدیم و مواردی پیش آمد که گفتنشان درست نیست.
هامون: شورا برای انتخاب شهردار به بن بست رسیده است. برای مساله شهردار چه راهکاری دارید؟

اسماعیلی: شورا در خصوص شهردار به بن بست نرسیده و تا چند روز دیگر شهردار انتخاب می شود.
هامون: چرا در گزینه ی شهردار این اندازه اختلاف نظر وجود دارد؟

اسماعیلی: اختلاف نظرها همه جا وجود دارد. افراد با تخصص ها، برنامه ها و ایده های گوناگون وارد شده اند. هر کسی خیر و صلاح را با دید خود می بیند. امیدارم با جمع بندی ها این موارد حل شود. هرچند که ما از ۱۳ گزینه به ۳ گزینه رسیده ایم.
هامون: شنیده شده بود که یکی از گزینه های شما در خصوص شهردار آقای حسین آبادی بوده؛ گزینه ای که در جلسه ی ارائه ی برنامه ی وی حضور نداشتید!

اسماعیلی: از طرف آقای ناخایی که اعلام جلسه شد من و دو نفر از دوستان اعلام کردیم که برای فردا حضور نداریم و جلسه ای دیگر دعوت هستیم و جلسه را تشکیل ندهید! ما واقعن نمی دانستیم که جلسه با حضور آقای حسین آبادی می باشد! از قبل به ما اعلام نشده بود. یکی از عیب های آقای ناخایی متاسفانه این می باشد که اطلاعی در این خصوص به ما ندادند تا ما سوالات خود را مطرح کنیم. ساعت ۱۱ فردای آن روز به ما اعلام کردند که ساعت ۸شب جلسه با حضور آقای حسین آبادی می باشد. من مجددن تماس گرفتم و اعلام کردم که ما در این جلسه نمی توانیم حضور داشته باشیم و اعلام کردند که شما نیایید! من اسم آقای حسین آبادی را نوشته بودم و سوال های زیادی داشتم و گرفتن جواب از ایشان در تصمیم من تاثیر بسیاری داشت. من به جلسه ایثارگران رفتم!!
هامون: جلسه گزینه ی شهرداری که شما انتخاب کرده بودید واجب تر بود یا جلسه ایثارگران؟!!!

اسماعیلی: من به شورا اعلام کرده بودم نمی آیم. می دانستم برگزار می شود ولی به من احترام گذاشته نشد و شب قبل نیز ۴نفر از اعضا اعلام کرده بودیم در این جلسه نمی توانیم حضور داشته باشیم. در ضمن ساعت ۱۱ به ما اعلام کردند که جلسه با آقای حسین آبادی ساعت ۸ می باشد ولی با توجه به عدم حضور ۴ نفر جلسه تشکیل شد. عدم اعلام جلسه در چند مورد از طرف آقای ناخایی صورت پذیرفته. مثلن دوبار دعوت آقای حسین آبادی در زمانی که شهردار بودند به آقای ناخایی اعلام شده بود و بعد از اطلاع از این دعوت متوجه شدیم که از طرف آقای قدوسی رد شده و یا دعوت انجمن “هامون” از شورا که بدون مطرح کردن در جلسه رد شده بود. من به شخصه دوست نداشتم در جلسه ی آن روز حضور داشته باشم چون نه کشش حضور را داشتم و نه اطلاع از حضور آقای حسین آبادی. من ۵ صفحه سوال از آقای حسین آبادی داشتم. باید جلسه را به احترام عدم حضور ۴ نفر از اعضا تشکیل نمی دادند ولی لجبازی کردند. زمانی که آقای حسین آبادی جلسه را ترک کردند خانم حسینی با ما تماس گرفت که به شورا برویم در صورتی که می شد در ابتدای جلسه این درخواست را داشته باشند.

چرایی عدم استقبال نیروهای متخصص برای گزینه ی شهردار
محمد عابدی: قدر مسلم هر مجموعه ای که برای اولین بار فعالیتی را آغاز می کند کاستی در کار آنان مشاهده می شود که در جامعه ما به دلیل استفاده نکردن از تجربیات دیگران امری طبیعی به نظر می رسد. اما کلیات هیات رییسه لطف مطلب در این است که دیگران به ما مراجعه و از ما بخواهند به دلیل تجربه، تخصص، تعهد، درایت و یا ریش سفید به عنوان رییس پذیرش مسئولیت کرده تا دیگران در پرتو توانایی های ما بتوانند خدمات مفیدی ارایه نمایند. اگر هیات رییسه شورای شهر اینگونه عمل کرده اند هم بر آنان تبریک و هم آنان بر مردم مبارک باشند و اگر با زد و بند و رودر بایستی قرار دادن دیگران بوده که نیاز به توضیح ندارد. در ارتباط با شهرداری که هنوز موفق به انتخاب او نشده اند باید گفت: برابر مقررات، دوره ی شهرداری هر شهردار با شورایی که او را انتخاب کرده به پایان می رسد. این قانون ایراد اساسی دارد. هر چند ظاهر امر، دادن اختیار به شورای جدید است در انتخاب شهردار، اما می شد این اختیار را به گونه ای تصویب کرد که شهر بدون شهردار (با سرپرست) اداره نشود. در اینجا وظیفه شورا، فرماندار و استاندار ایجاب می کند فکری اساسی کرده تا هر ۴ سال یک بار به خاطر شورای جدید و چند بار به خاطر اختلافات بین شورا و شهردار، شهر بدون شهردار نشود. اگر گزینه های مطرح شده برای شهردار فاقد تخصص، تجربه و مدرک مرتبط با شهرسازی باشند کاملاً آسیب زا است. خصوصاً برای برازجان آن هم با توجه به کیفیت بد شهرسازی آن. انتظار می رود اعضاء محترم شورا که همگی افرادی متعهد هستند به این امر توجه کنند. یادآوری شود عدم استقبال نیروهای متخصص را باید در نوع رفتار مسئولین ذیربط و عملکرد شوراهای گذشته با شهرداران پیشین جستجو کرد و نه عدم علاقه دیگران به خدمت در شهرداری.

شکست پرستیژ شهردار و شهردار بودن !
حسین رویین تن: مدنی ترین نهاد در ایران شورا می باشدکه مستقیم از طرف اراده ی ملت تشکیل می گردد. چون از تیغ  نهاد های ناظر انتصابی در گزند نیست. اما متاسفانه باید دردمندانه از مردم خوب کشور و شهر و دیارم گله مند باشم چرا که سرنوشت ملی کشور خود، استان خود و شهر خود را قربانی احساسات غلط مذهبی و قومی و قبیله ای و سفارشات بزرگ قوم و طایفه ی خویش برای فی الواقع «فروش اراده و اندیشه و خرد خویش» بنفع این و آن می کنند. لذا از ره آرود این گونه رأی دادن ها «اندیشه فروختن» نمایندگانی به شورا راه می یابد که در انتخاب «شهردار» هیچ ملاکی جز زو و بندهای باندی و اطاعت از سفارشات بیرون از اراده خویش دیده نمی شود. البته قصد اهانت و بی ادبی به ساحت هیچ کس را ندارم اما وقتی مردمی در حجم انبوه صرفا بدلیل اعتقادات نابحق مذهبی آن هم خارج از اصول و اسلوب منطق و دین به حرمت «میّت» رأی می دهند انتظاری بیشترین هم نباید از شورا در انتخاب شهرداری با فاکتورهایی چون تخصصی ـ عملگرایی ـ دارا بودن استقلال فکری و عملی ـ مجرّب و کار کشته بودن داشت. چقدر انتظار پیاده شدن اصل هفتم اصل شوراها را کشیدیم اما واقعاً که «نقض غرض» شد. امروز بنظر می رسد کمتر اهل دردی وجود داشته باشد که از نحوه ی انتخاب شهردار به سبک شورایی منزجر و متنفر نباشد. خدا می داند ابهت و پرستیژ شهردار و شهردار بودن شکسته شده. عقیده و باور راسخ دارم اگر فردی تمام فاکتورهای یک شهردار خوب بودن را در خود احساس کرد و شورا نیز او را برای شهرداری کاندید کرد اگر عقل سلیمی داشته باشد با توجه به عواقبی که برای شهرداران سابق توسط اعضای شوراهای ماضی رقم خورده نباید پا به عرصه ی این مصاف بگذارد. چرا که فونداسیون انتخاب او از طرف اعضای شورا بر اساس «کسب رضایت خدا و خدمت به مردم» اگر فردا به خواسته ی فردی و شخصی یکی از اعضا گفت ماه بعدش ترتیب استعفاء اش روی میز شورا به هر ترتیبی است. اگر شورای سابق و جدید راست می گویند که دلسوز شهرهستند چرا حسین آبادی را که چند سال با فوت و فن شهر و شهرداری آشنا شده بود «ابقاء» نکردند؟ اعضای شورا در محضر پروردگار و ملت «به قرآن سوگند» یاد کنند که ما در انتخاب شهردار فقط و فقط از اراده و فهم و درک خودمان بهره می بریم و صدها تلفن و سفارش بر «اراده و تصمیمان» متأثر نبوده از طرف خودم و آنانکه شاید با این نگرش هماهنگی دارند از مسؤولان نظام انتظار عاجزانه دارم بدلایل عدیده و تجارب این چند دوره مجدداً چون سابق انتخاب شهردار را «انتصابی و زیر نظر وزارت کشور» قرار دهند تا هم ابهت شهردار به جایگا اصلی اش باز گردد هم شهروندان دچار مشکل و مشکلات ماضی در هیاهوهایی که مدت هاست دامنگیرشان شده رها شوند.

ائتلاف قدرت
حیدر کاشف: خوب بخاطر دارم روزهایی که شهر رنگین از تبلیغات نامزدهای شورا بود. چه شعارها و وعده های دلنوازی به گوش میرسید،از اراده مردم سخن به میان می آمد و از نماینده هایی درد آشنا. دائم از خود می پرسیدم شوق خدمت آیا آنچنان است که یک نامزد متوسل به این شیوه های «پوپولیست»ی شود؟ هرگز بوی خوش خدمت رسانی از این نوع حرکات به مشام نمی رسید. انتخابات انجام شد، نام نماینده ها اعلام شد. اهل قلم و دلسوزان شهر نظرخویش را اعلام نمودند. شماری آنان را متهم به جانبداری از یک نامزد خاص نمودند. دیگری اتهام تخریب زد. اما هیچکس نگفت که هشدارهای ایشان جدی است و باید ترسید و فکری کرد… بدعت نامیمونی که سالهاست در مجامع این چنینی نهاده شده است ایجاد«ائتلاف» است. ائتلاف به چه هدفی؟ مفهوم ائتلاف در قاموس علوم سیاسی جبهه گیری و سنگر بندی عده ای با اندیشه و هدف خاص در برابر گروهی دیگر است. می گوییم«در برابر»گروه دیگر، یعنی دائم در تخاصم و جدل و تلاش برای به کرسی نشاندن نظرات شخصی و بی توجهی به رای جمعی بودن. همین «دربرابر»هم بودن سیستم و روندی فرسایشی را به امورات شورا خواهد بخشید که خواست مردم را تحت شعاع خود قرار می دهد. در طی انتخاب هیئت رئیسه شورا و شهردار برازجان نیز این پدیده ناخجسته به خوبی مشهود بود. مردم در سالیان گذشته هرگز محلی از اعراب برای این نوع جناح بندی ها نبوده اند. تجربه تلخ دوره های پیشین گواه این مدعاست که برخلاف شعارها و وعده ها آنچه دنبال می شود نیات و اغراض شخصی ست. به یقین مردم برازجان نخواهند پذیرفت که نمایندگان آنها درگیر خود باشند تا معضلات شهر؛ چراکه در کشاکش این خودبینی ها مردم شهر به کلی فراموش خواهند شد. همین چندروز پیش بود که خبری شوکه کننده روی خبرگزاری ها رفت که ائتلاف چهارنفره به اعتراض به حرکت رندانه و غیرقانونی یکی از اعضای ائتلاف رقیب جلسه انتخاب شهردار را ترک کرده اند! به قطع و یقین چیزی جز خودخواهی و اغراض شخصی از این حرکات متبادر نمی شود. دودستگی، لجبازی، تفرقه، وجود شکاف و دشمنی حاصل اینچنین سنگربندی هاست. در نظر داشته باشیم که این روزهای نخست کار شورای منتخب است، یعنی پیش زمینه ای برای اختلاف نمی توانسته وجود داشته باشد. پس این ماجراها از کجا آب میخورد؟ آیا جز این است که نظر دیگرانی خارج از چهارچوب نه نفره نیز اعمال می شود؟ اختلاف نظر امری بدیهی و لازمه انجمن هایی از این دست هست، اما تلاش به هرقیمتی برای در اختیار گرفتن یک کرسی برای فردی خاص، خارج از ظوابط معمول، نه اختلاف نظر است و نه امری عادی، بلکه چیزی شبیه به «جنگ قدرت» است که تلفاتش را مردم خواهند داد.