استقلال وکالت، حق مردم است نه امتیاز وکیل
آیا این زحمت ما به پای ایمان و سوگندمان ستودنی نیست؟!
دکتر سیروس شهریاری
عضو هیات مدیره کانون وکلای دادگستری استان بوشهر
ما در کانون وکلای دادگستری استان بوشهر روز وکیل را جشن می گیریم تا ثابت کنیم به عنوان مدافعان مردم، حاضریم ندای استقلال را در برابر حاکمیت فریاد بزنیم و مزایای وجود یک وکیل مستقل را برایشان برشماریم. ما از مهمانان زیادی دعوت می کنیم تا بشنوند که استقلال وکالت حق مردم است نه امتیاز وکیل و نهاد وکالت از این حق عمومی به عنوان یک مسئولیت اجتماعی دفاع خواهد کرد. ما در کانون وکلای دادگستری استان بوشهر در روز استقلال وکیل گرد هم می آییم و برای همراهی وکلا با مردم سرزمینمان، سخن می گوییم، موسیقی تاریخی کشورمان را می شنویم تا در مقابل سیل هجمه های گسترده که از تریبون های رسمی و حتی از صدا و‌سیما به گوش می رسد، بگوئیم که همگان به اشتباهید و دارندگان مسئولیت اجتماعی را نمی توان به هیچ روی دست کم گرفت .
ما با هر روش منطقی و به زبانی ساده خاطر نشان می کنیم که این روز و این جشن، بخشی از تاریخ هفتاد ساله کشور ماست و در حالیکه هفتاد سال پیش در قانون ایران، شناسایی شده، تنها ۱۵ سال پیش و درسال ۲۰۰۸میلادی توسط استیو هیوز، یک متخصص سخنرانی عمومی که از نزدیک با وکلا کار می کرد، در آمریکا و سایر کشورها تأسیس شده است. توضیحا این که؛ مبنای شناسایی روز وکالت در خارج از کشور دقیقا چیزی است که ما هفتاد سال پیش آن روز را در آیین نامه لایحه استقلال به عنوان روز جشن شناسایی کرده ایم!
در سال ۲۰۰۸ میلادی استیو هیوز معتقد بود؛وکلا مستحق تحقیر عمومی و تبلیغات منفی که مرتباً دریافت می کردند، نیستند. مردم باید با آنها مهربان باشند و بنابراین او پیشنهاد کرد تا هر ساله جشنی بین روز اول آوریل و روز بایگانی مالیاتی ایالات متحده برگزار شود تا از کسانی که مسئولیت رسیدگی به امور حقوقی کشور را بر عهده دارند، قدردانی شود و نهایتا روز چهارم آوریل به عنوان روز وکلا انتخاب شد. بعدا پیشنهاد استیوز در خارج از کشور امریکا نیز مورد علاقه و حمایت قرار گرفت، و منجر به جنبشی شد که به دنبال تغییر آن به «روز بین المللی با وکلا مهربان باشید»، تبدیل شد .
نکته حائز اهمیت این است که طنزهای عمومی خارج از کشور علیه وکلا، برای وکلا تبدیل به تعیین روز جشن ملی و تبدیل به روزی برای حمایت از آنان می شود اما در کشور ما با آن همه سابقه ی تاریخی و اهداف مصلحت بینانه برای استقلال را به بهانه های واهی به باد می دهند، وکالت را رها، ورود به آن راتسهیل، آن را در زمره کسب وکارهای دیگر مثل مغازه داری قلمداد می کنند و عدالت و نقش وکیل در احیاء آن را از یاد می برند تا خاصان دایره عدالت را در مقابل بدنه قدرت، کمرنگ کنند!
واقعیت این است که در هر حرفه، همه نوع شخص فعالیت می کنند. خوب و بد؛ اما در حرفه ی وکالت به دلیل پیوند اخلاق و شرافت با ذات آن؛ در مقابل هر وکیل ناصادقی هزاران وکیل با شرافت وجود دارند که با تجربه، اخلاق و علم برای حرفه خود و تعهدات اخلاقی آن و مهمتر از همه، برای انجام وظایفی که در قبال موکلان خود دارند احترام زیادی قائل هستند.
ما مفتخریم صاحب شغلی هستیم که شاغلین آن با اکثریت قریب به اتفاق با صداقت و احترام به حاکمیت قانون می نگرنند و با این که روزهای کاری معمولا طولانی، پر استرس و خسته کننده ای را پشت سر می گذاریم ولی متعهد هستیم تا موکلان خود را به بهترین نتیجه ی ممکن رسانیده و از آنان حمایت کنیم. آیا این زحمت ما به پای ایمان و سوگندمان ستودنی نیست؟!
منبع: پایگاه خبری دادورزی، ۷ اسفند ماه ۱۴۰۱
منتشرشده در هفدهمین شماره فصلنامه مطالعات فرهنگی “نامه هامون” (سال ششم – زمستان ۱۴۰۲)