بوشهر شهری فرهنگی بود وهست ، حضور فعال مردم این شهر در مشروطه و دیگر جنبشهای ترقی خواه ایران نشان از اندیشه رو به جلو مردم این شهر دا شته است .
اگر تحلیل مرحوم کسروی در موردخاستگاه مشروطه که یکی را دبستان و دیگری روزنامه می دانست درست بدانیم هر دوی آن در بوشهر به عنوان دوعامل اصلی ارتقاء فرهنگی وجود داشت. اولی دبستان سعادت که در زمان مظفرالدین شاه به عنوان یکی از اولین مدارس جدید در بوشهر تاسیس شد و دیگری هم مطبوعات مختلف بود که در قالب منتقد یا موافق دولت دربوشهر منتشر می شد. دراین بین نیز فرهیختگان بسیاری از اشخاص طراز اول مملکت بوشهری بودند کسانی چون : اسماعیل رائین ، صادق چوبک ، رسول پرویزی ، منوچهر آتشی و….
اما روزنامه نگاری نوین دربوشهر مرهون تلاشها و زحماتی بود که بسیاری در بوشهر کشیدند یکی از این بنیانگزاران آن مرحوم عبدالرحیم جعفری پدر روزنامه نگاری نوین بوشهر بود. زمانی که من به دیدار او رفتم، پیرمرد درخانه ای در بافت قدیم بوشهر زندگی می کرد، خانه ای مشرف به دریا. مهمانخانه او شبیه پل فرماندهی کشتی بود. پر بود ازعکس ها و یادگاری های قدیمی. در دستش یک دستکش سیاه بود و بسیاربسیار مودب وم بادی آداب. اجازه ضبط صدایش را نمی داد. وقتی قرارشد با او مصاحبه کنم به من گفت بنشین و بنویس و من نوشتم.
از همه خاطره داشت از پرویزی، اسداله علم ، هویدا و …
می گفت من و رسول پرویزی داستان نویسی را با هم آغاز کردیم. او در شیراز و تهران و من در بوشهر. چند سال قبل از پیروزی انقلاب مجموعه داستان هایم را در دفتری جمع آوری کرده بودم که در ماجرای انقلاب همه از بین رفت.
خاطراتش را ثبت کردم و بخش هایی از آن در کتاب سید قاسم یاحسینی با نام یادی از پیر مطبوعات بوشهر، در باره عبدالرحیم جعفری منتشر شد، بخش دیگرش را هنوز منتشر نکردم تا شرایطی فراهم شود و انتشاریابد.
عبدالرحیم جعفری یک خبرنگار به تمام معنا بود. او کارخود را با خبرنگاری خبرگزاری آسوشیتدپرس در جنوب ایران شروع کرده بود و بارها به خاطر ارسال اخبار به این خبرگزاری از سوی ساواک مورد تعقیب قرارگرفته بود و حتا منجر به فرارش از بوشهر شده بود. او روزنامه نگاری پاکباخته بود که در راه روزنامه نگاری هرکاری می کرد.
مقالات و خبرهای ارسالی او در طول حیات مطبوعاتی اش در مجلات گوناگون کشوری به چاپ رسیده است.
یاد و نامش گرامی باد…