کارگردان دانمارکی که نامش با نهضت دگما ۹۵ در فیلم سازی همراه است. متولد ۱۹۵۶ در کپنهاگ است. فیلم هایش بخاطر جهت گیری مینی مال در تکنولوژی و استفاده از ساختار قصه گو مشهور هستند. وقتی فیلم او را می بینی یا یک فیلم کاملاً متفاوت و با یک شورش مواجه می شوی.
او در سال ۱۹۵۵ مقارن با صدسالگی سینما با دوستانش نهضتی را معرفی کردند بنام دگما۹۵ که قواعد جدیدی را برای فیلم سازی قبول داشتند هرچند که خود نیز بعدها پایبند به این نهضت نشدند.
مهمترین فیلم های او سه گانه اروپا(عنصر جنایت، اپیدمیک، اروپا) سه گانه قلب طلایی(شکستن امـواج، احمق ها، رقصنده در تاریکی) سه گانه امریکا سرزمین فرصت های طلایی( داگ ویل، مندرلی، واشنگتن) و فیلم جدیدش ضد مسیح.
رقصنده در تاریکی محصول ۲۰۰۰ برنده نخل طلای بهترین فیلم و جایزه بهترین بازیگر زن (بیورک-خواننده ایسلندی که در نقش سلما بازی می کند و آهنگ ساز فیلم نیز هست) را از کن برد.
فیلم که شروع می شود انگار تصویربردار آماتوری از پشت صحنه فیلم، فیلم برداری کرده. دوربین مدام در حال حرکت است و روی چهره هیچ کس ثابت نمی ماند این حرکت و تکان های دوربین انگار درون پرتلاطم آدم های فیلم است. اما در فیلم تصاویر سینمایی هم شاهد هستیم. آنجا که سلما رویا می بیند.
رقصنده در تاریکی داستان زنی است بنام سلما اهل چکسلواکی که با پسرش در آمریکا زندگی می کنند. سلما در حال کور شدن است. کوری در خانواده شان موروثـــی است و سلما تلاش می کنند و سخت کار می کنند تا هزینه عمل فرزندش را تهیه کند تا او نیز کـور نشود. سلما برای زائیدن فرزندش احسان گناه می کند نه برای قتلی که مرتکب می شود. سلما عاشق رقص و آواز است. او در رویا آواز می خواند. او کور می شود و می میرد اما هر آنچه می خواسته بدست آورده. او به کلاس رقص می رود به سینما می رود و فیلم های موزیکال می بیند. روزی مردی به سلما می گوید. من نمی فهمم چرا در این فیلم ها یکدفعه شروع به آواز خواندن و رقصیدن می کنند. در صورتی که در همین فیلم شاهد سکانس های زیادی از رقص و آواز هستیم اما در رویای سلما.
سکانس اعدام سلما یکی از تکان دهنده ترین و تأثیرگذارترین سکانس های تاریخ سینماست. او تا پای چوبه دار آواز می خواند و به رویاهایش فکر می کند وتا لحظه مرگ نفس میکشد.