ساختمان بیمارستان باید امن ترین معماری و وضعیت ساخت را دارا باشد، تا در رخدادهای طبیعی بتواند تحمل فشار و مصائب محیطی را داشته باشد. بیمارستان همانگونه که در نام خودش هم معنایی را حمل می کند؛ محلی برای نگهداری بیمارها و آسیب دیدگان هست؛ کسانی که بخشی از توانایی های معمولی و عادی خود را از دست داده اند لذا باید ساختمان بیمارستان توانایی تحمل هرگونه اتفاقی را در وضعیت بحرانی داشته باشد، تا اگر بیماران به این محل پناه می آورند بتوانند اعتماد کنند که حداقل جانشان در خطر بیشتری قرار نمی گیرد. اما حالا در شهرستان دشتستان با عجله و بدون مدیریت و آینده نگری، روبان قرمز بیمارستانی را قیچی می کنند که در نخستین آزمون جدی سوانح طبیعی اش، خود بیشترین آسیب را دید، آنچنان که براساس شنیده ها چند نفر از فوت شدگان حادثه زلزله در درون همین بیمارستان بوده اند. به واقع پرسشی که صفحات “هامون” در مورد چکه کردن های سقف بیمارستان در اثر بازندگی همین چند روز پیش مطرح نموده بود مبنی بر اینکه این چه ساختمانی هست که با نم نم بارانی باید وضعیت بحرانی پیدا کند؟ حالا با اتفاق زلزله ای که رخ داده، ریزش و تخریب این بیمارستان به گونه ای به سمت فاجعه بار شدن این رخداد طبیعی داریم به جلو می رویم.
جناب استاندار این بود همان بیمارستانی که برای رفاه بیشتر مردم دشتستان افتتاح نمودید، که حالا باید بیمارانش را از زیر آوار همین بیمارستان نجات داد و یا همه بیماران و آسیب دیدگان زلزله را به دیگر بیمارستان های استان اعزام نمایند؟ چه نهادی باید به این اهمال کاری مهندسین و سازندگان این بنا رسیدگی کند؟ مهندسین ناظر این بنا حالا کجا هستند؟ دارند کدام بیمارستان دیگر را برای مناطق محروم می سازند تا یاد بگیرند و تجربه کسب کنند و مثلن پروژه های بزرگتر را راهبری نمایند؟ سازمان نظام مهندسی چه جوابی باید به این اتفاق بدهد؟ مشاورین عمرانی استانداری چه جوابی دارند به این وضعیت که بحران در بحران آفریده؟ جناب استاندار؛ وظیفه شماست که پاسخگو باشید و تمام کسانی که در طراحی، اجرا و ساخت این بنای فاجعه آمیز حضور داشته اند را به پرسش بکشانید و در نهایت خودتان را به پاسخگویی به افکارعمومی متعهد نمایید.
باید تک تک مسئولین موثر در ساخت این بنا را با این پرسش مواجه نمایید که آیا اگر درحال حاضر مشغول پروژه ساختمانی- عمرانی دیگری هستند، آیا با همین استانداردهای دست و پا شکسته کار می کنند؟ همه نهادهای غیردولتی و مطبوعات به زعم من باید بالاترین مقام رسمی دولتی را به پرسش بکشانند که آیا همین پیمانکاران نبوده اند که چه بسا انحصار ساختن مدارس، درمانگاه ها، کتابخانه ها، بیمارستان ها و… دیگری را مثلن در “شنبه یا کاکی” برعهده دارند؟ آیا این بی مسئولیتی و بی تفاوتی مهندسین معزز و مسئولین گرامی، به طور بالقوه ای ایجاد فاجعه را برای آینده در همین شهرستان های محروم به ارث نخواهد گذارد؟ همین بیمارستان خلیج فارس بوشهر را نیز باید مورد توجه قرار دهد، که آیا تاب تحمل مصائب محیطی را دارد یا نه؟ این پرسشی جدی هست که بزرگترین بیمارستان استان بوشهر در مرکز استان اگر خود دچار آسیب و فاجعه گردد، چه می توان کرد؟ آن وقت باید به کجا پناه برد؟ چرا محرومیت و ذهنیت محروم زده مردمان استان بوشهر باید این همه بی تفاوتی و تبعیض و بی مسئولیتی را در بالاترین سطوح مدیریتی استان خود ببینند و صدایشان به جایی نرسد؟
آقای استاندار پیش از اینکه صندلی مدیریت استانداری استان بوشهر را ترک نمایید، به افکار عمومی پاسخ دهید و بعدش هرکجا خواستید بروید. هر روبان قرمز دیگری را خواستید ببرید اما تجربه بیمارستان گنجی برازجان را در جلوی چشم خویش داشته باشید.
اسماعیل حسام مقدم؛ جامعه شناس و مدرس دانشگاه و شهروند برازجانی که گرفتار حادثه زلزله شده است.