اکنون یک سال از حادثه تلخ سیل برازجان گذشته است. مرور این خاطرات تاسف بار و حوادث پس از آن در عین اینکه عبرت آموز می باشد از چند منظر قابل بازبینی است.
اول ـ واکنش متولیان امور شهر و استان در برابر سیل ۹۱ ـ نهاد شهرداری با مدیریت شهردار (حسین آبادی) خوش درخشید و آنچه داشت، داد و آن کسی که می توانست. شورای سوم شهر اما دوگانه بود. برخی اعضای شورا با سوار شدن بر ماشین های مختلف راهسازی و حضور در نقاط مختلف عکس های یادگاری گرفتند تا مگر روزی بکارشان بیاید زیرا انتخابات شورای چهارم در پیش بود.
دوم ـ مردم از سوی صدا و سیمای استان بایکوت خبری بودند و کسی نمی دانست چه فاجعه ای رخ داده الا گروهی اندک که به شکلی درگیر ماجرا بودند. از همه آنچه که بر سیل زدگان رفته بود، برای خبرنگار صدا و سیما وجود مارهایی که سیلاب به همراه آورده جلب نظر کرد و دیگر چیزی ندید و خبر مهمی نبود!
سوم ـ حادثه دیدگان سیل چه آنهایی که عزیزانشان را از دست دادند، چه کسانی که خسارت دیدند حرف و حدیث هایی داشتن که بوی فقر می داد. در واکاوی حادثه از این منظر چند نکته قابل تامل. ۱ـ چرا برخی از همشهریان خانه در مسیل ساخته بوند؟ ۲ـ شهری با این توپوگرافی و آرایش موزون طبیعی با شیب بسیار مناسب چرا طعمه سیل می شود؟ ۳ـ چرا یکی از تفریحات مردم، پس از بارندگی های شدید تماشای سیلاب است؟
چهارم ـ در کمک رسانی به نقاط حادثه دیده لزوم وجود نهادهای غیر دولتی بشدت حس می شد. گروه های مردمی که می توانست کمک مؤثری به سیل زدگان نماید از صحنه غایب بودند.
بی شک آنچه گذشت تجربه گرانبهایی به مسئولین آموخته است، کما اینکه پس از حادثه غمبار زلزله شنبه حضور صدا و سیمای استان در کلاس سیل برازجان تجربه اندوخت و در زلزله شنبه آزمون خوبی داد. البته این قلم دلیل آن را نمی داند.
جمع کردن گل و لای حاصل از سیل و تمیز کردن معابر و همدردی با بازماندگان قربانیان و حادثه دیدگان در نوع خود مشکل ولی کار عمده و زیربنایی نیست. آنچه عقل سلیم حکم می کند بستن دروازه بر روی وقوع حادثه است. حادهث هر چه باشد اعم از سیل، زلزله، طوفان و… تمامی ندارد. آنچه تمام نمی شود زمان و حادثه است.
یقینا فرمانداری محترم شهرستان از درس سنگین و تلخ سیل نکته ها آموخته است و تمهیدات لازم را برای جلوگیری از حوادث احتمالی در سال های بعد اندیشیده است. زیرا دیدیم در فصلی که زمان مناسب برای انجام کارهای کلان است. کارهای بسیار مهم با زیر کشیدن مجسمه میرزا محمدخان به سامان کرد! روز و شب سه شنبه بیست و هشتم آبان که بارندگی بند نیامد حتما عده ای از شهروندان به یاد حادثه دیدگان سیل سال گذشته بودند. این قلم نیز به نقاط آسیب دیده سرکشی کرد، متاسفانه چیزی عوض نشده بود!
در همدردی با همشهریان سیل زده این کلمات ردیف شد:
آن سیل که پار خانه ات داد به باد
هرگز نکند روی به این شهر و مباد
آزرده مباش ز آنکه از روز ازل
بادش ببرد هر آنکه می کارد باد
بی گمان نمی توان با دعا از وقوع سیل جلوگیری کرد. سیل نیز مانند دیگر پدیده های طبیعی اتفاق می افتد، مگر آنکه با توکل بر خدا اقدامات لازم برای مهار آن یا آسیب رسانی گسترده آن انجام شود. آیا براستی برای مهار سیل احتمالی در آینده فکری شده؟ یا با این استدلال که این حوادث دوره ای و هر چند ده سالی یک بار تکرار می شود، بعنوان میراثی نامبارک برای نسل های بعدی ذخیره خواهد شد؟
این سوالی است که فقط خبرنگاران می توانند پاسخش را بیابند.