سیل واقعیتی بود که در آذرماه سال گذشته بر استان بوشهر سرازیر شد و خسارات زیادی به شهرها و روستاها وارد کرد. در این اتفاق برخی از خانواده ها آسیب های جانی و مالی بسیاری را متقبل شدند و حتا بی خانمان گردیدند. در فاصله ی یک ساله ی بعد از این جریان، هنوز صدای نارضایتی آسیب دیدگان به گوش می رسد و می توان گفت سیل واقعیتی است که همچنان ادامه دارد. سیل سال گذشته تنها محدود به بارش چند میلیمتری نمی شود بلکه سیل در عدم تامین رفاه، تامین مالی، امنیت جانی و رضایت آسیب دیدگان و… همچنان نمود دارد. نمودی که انتظار می رفت بعد از گذشت یک سال کمرنگ تر شود ولی متاسفانه همچنان به قوت خود باقی است. یکی از حوزه هایی که درحادثه ی سیل سال گذشته آسیب زیادی دید و به اقتصاد استان بوشهر نیز ضرر وارد کرد، روستاها بودند. بسیاری از روستاهای استان بوشهردرحادثه ی سیل، دچار خسارت هایی شدند. زمین های کشاورزی و دامداری ها دچار آسیب گردیدند و تلفات زیادی داشتند.
به طور نمونه، یکی از روستاهایی که در سیل سال گذشته بیشترین آسیب را دید، روستای زیارت بود. بنا به گفته ی دهیار زیارت “این روستا دارای ۱۲۰ واحد دامداری فعال است و کل استان بوشهر و بخشی از استان فارس و خوزستان را پوشش می دهد و درجریان سیل سال گذشته، حدود سی درصد از دامداری این روستا دچارآسیب شد.”
افضل قدرتی افزود:”در طی سالیان گذشته این اولین بار بوده که سیل تا این اندازه(حدود یک میلیارد تومان) به روستا آسیب رسانده است. روستاهای دهقاید، نظرآقا و خیرآباد از جمله روستاهای دیگری بود که بعد از زیارت دچار آسیب شدند.”
وی در خصوص حمایت دولت از آسیب دیدگان، بعد از گذشت یک سال گفت:” بیشترین آسیب وارد آمده بر خانه ها متوجه سقف خانه ها بوده و حدود ۵۰۰ سقف خانه بر اثر طوفان تخریب شد. از این تعداد دولت تنها به ۲۰۰ خانوار در حد یک میلیون تومان کمک رسانی نمود و بقیه خانواده هایی که آسیب جدی دیدند متاسفانه بی بهره ماندند.” قدرتی با انتقاد از بنیاد مسکن استان بوشهر بیان کرد:” متاسفانه بنیاد مسکن بدون تحقیق اقدام به کمک رسانی نمود و به بعضی از افرادی که دچار خسارت شدیدی شده بودند کمکی صورت نگرفته است.” دهیار زیارت در خصوص کمک رسانی به دامداران نیز افزود:” به دامداران آسیب دیده نیز از طریق جهاد کشاورزی تا کنون کمکی پرداخت نگردیده و تنها کارشناسان این اداره به دامداری ها مراجعه نموده اند که نتیجه ای در بر نداشته است.” آنچنان که مشهود است؛ وضعیت موجود در روستاها همانند شهرهای آسیب دیده همچنان به شکل اولیه ی خود پابرجا می باشد و عدم رضایت آسیب دیدگان از وضعیت پیش رو، دستاوردی در برنداشته است. حتا واکنشی جدی در خصوص رفع مشکلات آنها به صورت اساسی صورت نپذیرفته است.