مسأله «پیوند»؛ مساله جامعه شناسی فرهنگ (مصطفا مهرآیین)

مسأله «پیوند»؛ مهمترین مساله جامعه شناسی فرهنگ

روبرت وسنو

ترجمه: مصطفی مهرآیین

در ششم مارس ۱۵۲۲، مارتین لوتر پس از گذراندن یک دوره تقریباً یکساله خلوت و مطالعه اجباری در قصر وارتبورگ، به ویتنبرگ بازگشت. تصمیم او به بازگشت، علیرغم خطرات روشنی که در مقابل امنیت و جان او وجود داشت، به این دلیل بود که می خواست آشوب و شورش اجتماعی را که بدنبال موعظه یکی از پیروانش بوجود آمده بود، آرام نماید. سه روز بعد، در مراسم دعای روز یکشنبه، او به بالای منبر کلیسای مربوط به منطقه کشیش نشین رفت و یکی از موعظه های خود را که هنوز بسیاری آن را از قویترین موعظه های لوتر می دانند، ایراد کرد. لوتر در موعظه خود درباره تمامی موضوعات دینی سخن گفت و در موعظه خود هیچ موضوعی را مصون از ابراز نظر باقی نگذاشت: تزکیه همگانی، تصاویر و تمثالهای مذهبی، توصیه به شرکت در مراسم عشای ربانی، نذرها و قسم های راهبانه، روزه گرفتن و شورش مدنی. او در موعظه خود نگرش و دیدگاهی متهورانه درباره این موضوعات به مردم توصیه و پیشنهاد کرد: ایمان خود را با عشق همراه کنید و آن را با عشق ورزیدن ملایم و متعادل سازید. او گفت: ایمان بدون عشق، «به هیچ وجه ایمان نیست، بلکه ایمانی ظاهری است، همان طور که چهره ای که درآینه می بینیم یک چهره نیست بلکه صرفاً تصویر و انعکاسی از آن است».] ۱[

موعظه لوتر در مراسم دعای روز یکشنبه، به همراه هفت موعظه دیگری که او در هفته بعد ایراد نمود، باعث شکل گیری یک نقطه عطف سرنوشت ساز در جریان منازعات مذهبی آن دوران شد. لوتر با سخنوری استادانه خود بار دیگر رهبری جنبش اصلاح را بدست گرفت، شورش اجتماعی ویتنبرگ را که در آستانه غلیان قرار گرفته بود آرام کرد، و با تأکید بر آزادی فردی و مسئولیت، جنبش اصلاح را به سمت و سویی توأم با صلح و آرامش هدایت کرد. او در مقابل کسانی که می خواستند براساس مکاشفه های شخصی خود از هدایت الهی به اصلاحات رادیکال بپردازند، ا ز مرجعیت کتاب مقدس دفاع کرد و در عین حال به پیروان خود هشدار داد که مراقب قلوب خود باشند و اجازه دهند که کتاب مقدس ابزار اصلاح باشد تا خشونت و زور. معاصران وی به گونه ای استثنایی تحت تأثیر …..
ادامه در آدرس زیر:
http://www.rokhdadetazeh.org/item/883