(اشارتی به رمان سرزمین گوجه های سبز* اثر هرتا مولر)
نی نا غریب زاده
هرتا مولر در سال ۱۹۵۳ در رومانی چشم به جهان گشود. مخالفتش با پیوستن به دستگاه امنیتی چائوشسکو، سبب شد که او را از ادامه ی کار معلمی بازدارند. هرتا مولر، قبل از آن که در سال ۱۹۸۷ ، از کشورش به آلمان مهاجرت کند، بارها از طرف دستگاه امنیتی رومانی تهدید به مرگ شد. در سال ۲۰۰۹ برنده جایزه نوبل ادبیات شد.
کتاب سرزمین گوجه های سبز، نمادی از خفقان است. تین رمان به شیوه پست مدرن نوشته شده و بیش از آن که روایت داستانی داشته باشد، در قلم شاعرانه اش خفگی و اختناق را تصویر می کند.
کتاب سرگذشت گروهی دانشجو را نشان می دهد که در زمان رژیم نیکلای چائوشسکو در رومانی، ولایت و روستای خود را ترک کرده و به شهر می آیند و تمامی آرزوهاشان در شهری مصیبت بار، بر باد می رود. راوی دختری است با سه دوست دیگر خود که در سراسر عمرشان ترسی در کمین نشسته وزندگی برایشان جیره ی وحشت تقسیم می کند. خفقانی ویران گر که راوی و دوستانش را وامی دارد همیشه دغدغه ی مخفی کردن نوشته هاشان یا کتابخانه شان را داشته باشد و کابوس پیدا کردن اشعارشان همیشه همراه آن هاست. جالب این جاست که سروانی که وظیفه ی بازجویی راوی و دوستانش را به عهده دارد به نام سروان پجله، هم نام خود سگی به نام پجله دارد و نویسنده این استعاره را مکرر در کتاب به کار می برد! دانای کل محدود روایت کننده زندگی لولا می باشد.
شخصیت های داستان هرکدام نماینده ای از طبقه و یا اجتماع آن دوران هستند وحتا بسیاری از آنها سمبل و نشانه می باشند. دیوانگان داستان هم برای به تصویر کشیدن شرایط اجتماعی تصویر شده اند. داستان ،داستانی سمبولیک است، چرا که المان های موجود در این داستان نشانه اند.
چند پهلو بودن و استعاری نوشتن ِ متن، از دیگر ویژگی های کتاب است.
*کتاب در ایران توسط غلامحسین میرزاصالح ترجمه و بارها از سوی انتشارات مازیار منتشر شده است.