تهدیدهای یک شغل
مشکلات جامعه پرستاری کم نیست؛ بیشترین مشکل ما حقوق کم در شرایط شغلی سخت و زیان‌آور است درحالی‌که بیشترین وقت را پرستاران به بیمار اختصاص می‌دهند. مسئولان می‌گویند نسبت حقوق پرستاران و پزشکان ١۵ تا ٢٠ برابر است. درحالی‌که نرم جهانی این تفاوت ۵ تا حداکثر ۶ برابر است. این بی‌عدالتی در دریافت حق‌الزحمه، در شرایطی است که ما در این شغل کمبود زیادی در کشور داریم. مسئولان سازمان نظام پرستاری عنوان کرده‌اند که ١۶٠هزار نیروی پرستار در کشور کم داریم. بنابراین برای همه ما اضافه‌کاری اجباری تعریف کرده‌اند. به‌طوری‌که مثلا من باید ١٠ شب در ماه را ١٠ تا ١٨ ساعت اضافه‌کار «شیفت شب» بمانم. اگر کمبود نیروی انسانی نداشتیم مجبور نبودیم این اندازه فشار کاری را تحمل کنیم.
مشکل بعدی حرفه پرستاری تعرفه‌گذاری‌هاست که اجرا نمی‌شود. مجلس ٧سال است تعرفه‌ها را برای کارهای پرستاری تصویب کرده است؛ یعنی همه کارهای بیمار را ما انجام می‌دهیم ولی هیچ پولی به پرستار تعلق نمی‌گیرد چون تعرفه‌گذاری‌هایی که در دولت قبل تصویب شد، اجرا نمی‌شود. درحالی‌که اجرای تعرفه‌گذاری به نفع بیماران نیز هست چراکه مطمئنا تعرفه پرستار از پزشک کمتر است و هزینه‌ای که از بیمار دریافت می‌شود، در صورت اجرای این تعرفه‌ها، تا حد زیادی کاهش می‌یابد.
پرستار مدام با بیماران در ارتباط است؛ در این میان هستند افرادی که به‌واسطه درد بیماری و رنجی که می‌برند، رفتارهای بسیار بدی با پرستاران دارند، کم نیستند همکاران من که بارها از سوی بیمار تهدید شده‌اند یا حتی کتک خورده‌اند. همراهان بیماران هم در بعضی از مواقع با پرستار درگیر می‌شوند و فحاشی و برخورد فیزیکی می‌کنند. شاید دور از ذهن باشد اما ما موارد زیادی از تهدید جانی داشته‌ایم که البته پرستاران اغلب این موارد را نشنیده می‌گیرند و می‌گذارند به حساب درد بیمار و شرایطی که او و همراهانش مجبورند تحمل کنند. در موارد جدی‌تر که به ضرب و شتم می‌کشد، پرستار اگر شکایت هم بکند، قانون حق را به بیمار می‌دهد. شغل ما یک حرفه عادی نیست، ما تعطیلی و عید و… نداریم؛ اما دریغ از یک مزایا. پرستارانی که باردار شوند، قبل از زایمان به هیچ وجه مرخصی استعلاجی ندارند و باید تا ماه آخر سرکار بروند. پرستاران در معرض ابتلا به بیماری‌های مهلک هستند. من در اورژانس کار می‌کنم، یعنی هر نوع بیمار و مجروحی ممکن است بیاید؛ در این چندسالی که در این حرفه هستم، حداقل ١٠ نمونه را به یاد دارم که همکارانم در شرایط استرس‌زا، بر اثر تماس سر سوزن تزریقی به بیمار، به ایدز یا هپاتیت مبتلا شده‌اند. موارد بسیاری وجود دارد که پرستاران بخش شیمی‌درمانی، بر اثر استنشاق بخار داروهای شیمی‌درمانی، نازا شده‌اند.
یک پرستار ١٨ ساعت شیفت دارد ولی کمترین حمایت از پرستاران می‌شود. متاسفانه به نظر می‌رسد جامعه ما پزشک‌سالار باشدو پرستار و بیمار در اولویت‌های بعدی باشند؛ البته تاکنون اینطور بوده است و امیدواریم با اتخاذ سیاست‌های جدید مشکلات ما کاسته شود. پیش‌تر ٣ بار تحصن کردیم. وعده وعیدهای زودگذر داده شد ولی هیچ تغییری در شرایط کاری پرستاران ایجاد نشد. هر سال نزدیک به روز پرستار، مسئولان در همایش‌ها و برنامه‌های صداوسیما می‌آیند؛ به تمام این مشکلاتی که من گفتم هم اذعان دارند. از برنامه‌هایشان می‌گویند و بعد از چند روز همه چیز تمام می‌شود. این اتفاق هر سال می‌افتد. اما همانطور که گفتم امیدواریم مشکلات ما با اتخاذ سیاست‌های جدید و پیگیری عدالت، مرتفع شوند.