بخشی از سخنرانی ملاله یوسف زی؛ دختر دانش آموز پاکستانی در سازمان ملل متحد
« دوستان عزیز، نهم اکتبر سال ۲۰۱۲، افراد طالبان طرف چپ پیشانی من را هدف گرفتند. آنها به دوستانم هم شلیک کردند. آنها فکر میکردند گلولهها میتوانند ما را ساکت کنند، اما شکست خوردند و بعد، از میان سکوت، هزاران صدا برخاست. تروریستها گمان میکردند میتوانند هدف ما را تغییر دهند و ما را از آرزوهایمان بازدارند، اما هیچ چیز در زندگی من تغییر نکرد مگر اینکه ناتوانی، ترس و ناامیدی در من مرد و قدرت، توانایی و شجاعت به دنیا آمد. من همان ملاله هستم. آروزهایم همانهاست. امیدهایم همانهاست. آرمانهایم همانهاست. خواهران و برادران عزیزم، من ضد هیچ کسی نیستم. اینجا هم نیامدهام تا برای انتقام شخصی از طالبان یا دیگر گروههای تروریستی سخن بگویم. من اینجا آمدهام تا برای حق همه کودکان برای برخورداری از آموزش و تحصیل سخن بگویم. من برای پسرها و دخترهای تمام افراط گرایان، به ویژه طالبان هم آموزش مطالبه میکنم. … برادران و خواهران عزیز، ما مدرسه و آموزش را برای آینده روشن تمام کودکان میخواهیم. ما سفر خود را تا مقصدمان که صلح و آموزش برای همه است ادامه میدهیم و هیچ کس نمیتواند موجب توقف ما شود. ما برای حقوق خود سخن میگوییم و تغییر را از صدای خود به ارمغان میآوریم. ما باید به قدرت و توانایی کلمات و سخنانمان پی بریم. گفتههای ما میتواند دنیا را تغییر دهد، چرا که ما همه در کارزار آموزش با هم و متحدیم. اگر بخواهیم به هدف خود دست یابیم، باید خود را با سلاح دانش توانمند سازیم و سپری از اتحاد و با هم بودنمان برای خود بسازیم. خواهران و برادران عزیز، ما نباید فراموش کنیم که میلیونها نفر از فقر، بیعدالتی و بیخبری و جهل در رنجند. ما نباید فراموش کنیم که میلیونها کودک به مدرسه نمیروند. ما نباید فراموش کنیم که خواهران و برادرانمان در انتظار آیندهای روشن و صلح آمیز هستند. پس بیایید کتابها و قلمهامان را که قویترین اسلحههای ما هستند برداریم و موجی جهانی برای مبارزه با بیسوادی، فقر و تروریسم به راه اندازیم. یک کودک، یک معلم، یک قلم و یک کتاب میتواند دنیا را تغییر دهد. آموزش تنها راه حل است .آموزش مقدم بر هرچیز .»