زندگی دوره های مختلفی از جمله نوجوانی دارد که بنا بر گفته ی بسیاری از روانشناسان می توان آن را یکی از حساس ترین دوره های زندگی دانست که اسکلت و زیر بنای فکری و عقیدتی و جسمی و رفتاری در آن شکل می گیرد. در این قسمت از زندگی ، نوجوان جست و جو گر هست و سعی در پیدا نمودن چیز های جدید دارد. هر ساله در کشورمان شاهد پایین آمدن سن اعتیاد و دیگر آسیب های اجتماعی هستیم که بنا بر نظرات کارشناسان می توان از عوامل موثر در این جریان به نبود فضاهای سالم و کمبود مکانی اشاره نمود که این گروه سنی بتوانند در آن مشغول تفریحات سالم بشوند.
امروزه با پیشرفت تکنولوژی اعتیاد های زیادی در کنار اعتیاد به مواد مخدر به وجود آمده است که می توان از آنها به اعتیاد به اینترنت و فضای مجازی ، تلویزیون،بازی های رایانه ای و… اشاره کرد که هر کدام به سهم خود توانسته اند بر روی جامعه و به خصوص گروه عمده ای از نوجوانان اثرات مخربی بر جای گذارند که همه ی آنها یک نوع آسیب جدی می باشند و همانند مواد مخدر از بین برنده ی یک فرد سالم هستند که بیما ری های مختلفی همراه خود دارند که از دسته های روحی و روانی و جسمی هستند و هر کدام به گونه ای متفاوت توانایی تاثیر گذاری بر روی یک نوجوان را دارند؛ از نمونه های این بیماری ها می توان به افسردگی ، چاقی ، پرخاشگری ، عدم توانایی برقراری ارتباط و…. نام برد که هر یک از آنها نشانه ای از ناهنجاری در نوجوانان است.
چند روز پیش یکی از دوستان قدیمی خود را ملاقات کردم و مشاهده کردم که او آن فردی که من می شناختم دیگر نیست بعد از صحبت های طولانی با دوست قدیمی و تازه پرخاشگر خودم، متوجّه آن گردیدم که به دلیل اعتیاد به بازی های رایانه ای و عدم انجام ورزش دچار بیماری چاقی مفرط و پرخاشگری شده و بسیار احساس افسردگی و تنهایی می نمود. بعد از کمی صحبت فهمیدم علت اصلی ورزش نکردن و نبود فضایی سالم جهت گفتگو با دوستان و هم سن و سالان که او را سرگرم و به دوری از زیاد بازی کردن با رایانه کند و اگر NGO و یا ارگان و یا موسسه ای می بود که باعث می شد که کسانی که همانند دوست من می بودند به این وضع نمی افتادند یا چه بهتر بود در شهرمان مکان های ورزشی رایگان و مخصوص شهروندان وجود می داشت که با عث سرگرم شدن و ورزش نوجوانان و جوانان می شد و جلو گیری از این آسیب ها می نمود (اگر شما هم بعد از خوندن جمله ی قبل می خواهید بگویید پارک ها چیستند باید بگوییم که اکثر وسایل آن ویژه ی کودکان است و غیر متناسب و جالب برای نوجوانان و جوانان و نکته ی دیگر هم این است که وسیله های ورزشی هم اکثراً دارای مشکل هستند و غیر استاندارد و به نظر من تنها نقطه ی مثبت پارک های شهرمان وجود درختان است.)
مثلی است که می گوید :
در جوانی پاک ماند شیوه ی پیغمبری است ؛ کاش مسؤلان بدانند اگر جوانی پاک نماند و به شیوه ی پیامبر عمل ننمود، آن ها هم در این امر مقصر بوده اند و باید خود را سرزنش نمایند. هر ساله مسئولین می آیند و می روند و میز ریاست به هیچ کس وفا نکرده و تنها چیزی که از یک مسئول با قی خواهد ماند نام نیک یا بدی خواهد بود که اگر نام نیک باشد، مردم برای او و پدر و مادرش خدا بیامرزی گویند و او را به نیکی یاد کنند و اگر نامش بد ماند یا اوضاع بدتر شد و یا کاری انجام نداد…
محمّدصادق ملائی؛ نوجوان و دانش آموز مدرسه تیزهوشان برازجان