احزاب و گروه های سیاسی در جوامعی منشا اثرند که دارای قوانین مدون باشند وآن قوانین مورد عمل برای اکثریت مردم باشند.در کشورهایی که روح حاکم بر رفتار مردم با دموکراسی و مردو سالاری سازگار است ،احزاب سیاسی ایجاد می شوند و احزاب موجود نیز تقویت می گردند.اگر قانون مدون نباشد ویا قانون موجود ،ولی فقط نامی از آن باشد و در عمل منشا اثری نباشد، احزاب وگروه های سیاسی خود قبایلی به سبک جدید خواهند بود و رفتارهای سنتی را در قالبی نو باز تولید خواهند کرد .ما ایرانیان با توجه به تاریخ سیاسی واجتماعی که داشته ایم اکثرمان روح حاکم بر رفتار مان خود مداری وخود بینی است ودر نتیجه همواره سود شخصی را بر منافع ملی ومیهنی ترجیح میدهیم.این مطلب و نیازهای دموکراسی با هم سازگار نیستند واحزاب که نیازمند محیطی قانونمند ونگاه ملی و خردمندانه است هم ناقص ایجاد مینماییم وهم قبل از رسیدن به سن بلوغ مثله میکنیم.
احزاب در کشور ما معمولا دولت سازند وبراساس نیاز های روز همان دولت مستقر وطرفداران وهواداران ان ساخته می شوند و تقریبا روند ترقی و توسعه ی انها نیز حداکثر در همان دوره ی زما نی است.احزاب سیاسی نیاز حکومت های دارای پارلمان یا حکومت های دارای پارلمان قوی و اثرگذارند ولازمه ی ترقی و توسعه ی آنها روزنامه های آزاد و آزادی های اجتماعی است.اگرحزبی باشد که روزنامه نداشته باشد یا روزنامه ای که حزبی از ان حمایت نکند،در مسیر حرکت خود با نارسایی های فراوانی مواجه خواهد شد که تاثیر خود را از اهداف اولیه از دست خواهد داد.با توجه به آنچه گفته شد،احزاب موجود در ایران واز جمله در استان بوشهر هیچ کدام در آغاز کار نیز ازلحاظ مانیفست وهمچنین عملکرد ،حتی مورد رضایت موسسین هم نیستند،یعنی مؤسسین احزاب از همان ابتدای کار هم از کلیات موضع راضی نیستند،بلکه بسته به فضای فرهنگی وسیاسی(فضای سیاسی نیز نشات گرفته از فضای فرهنگی است)اقدامی کرد ه اند وقصد دارند تا در عمل نانوشته ها را پیاده کنند.عمل به اقدامات سیاسی نانوشته برای نقایص اولیه ای که فضای فرهنگی اجازه ی انجامش را نداده ،باعث نقض قانون،درگیری های سیاسی ونیز تعطیلی احزاب و گروه هایی میشوند که از وضع خود و طرفدارانشان ناراضی اند این سیر حرکت از ابتدای مشروطه تا کنون وجود داشته است و باعث شده احزاب قوی وروزنامه نگارحرفه ای نداشته باشیم و همواره در غیاب احزاب قوی، روزنامه های باسابقه و روزنامه نگاران باتجربه و خردورز که باید هدایت گر جامعه به سوی خواسته هایشان باشند، افراد و اشخاص سیاسی مسیر را معیین کردند.همین مشکل سبب شده که به جای برنامه گرایی شخص گرا وبه جای حرکت به سوی منافع ملی ،رفتارهای نادرست ودارای انحراف معیار(زیکزاکی)داشته باشیم .امید است از تجربیات گذشته استفاده کنیم و اساس کار سیاسی را به گفتگوی صادقانه با مردم قرار دهیم ودر چهار چوب قانون وبا برنامه عمل نماییم تادر مسیر منافع ملی حرکت کنیم.