متاسفانه قلیان مبدل به نشانه شده!!
اسماعیل حسام مقدم؛ دبیر انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات استان بوشهر در گفتگو با روزنامه بامدادجنوب
در شناخت هر مساله اجتماعی و فرهنگی با دو وجه روبه رو هستیم: یک وجه ذهنی (سوبژکتیویته) و یک وجه عینی (ابژکتیویته). در باره مساله قلیان به طور خاص و مصرف مواد تخدیری به طور عام هم با هردو این وجه در میان مصرف کنندگان ش که غالبا جوانان و نوجوانان هستند، مواجهیم:
در ساحت ذهنی، جوانان و نوجوانان با الگوها و سمبل هایی در ذهن شان همراه شده اند که متاسفانه قلیان را مبدل به وسیله ای برای احساس بزرگ پنداری و بلوغ کرده اند، این ذهنیت را مثلا در فیلم ها و سریال ها و داستان های عامیانه می توان دنبال کرد و به آنها هم رسید، به عبارت دیگر این از فرهنگ پذیری جوانان و نوجوانان این استان هست که متاثر از داستانها و روایتهایی که از گذشته موجود بوده، در ذهن شان چیزی شکل گرفته که آنان را به طور ناخودآگاه به سمت قلیان می کشد و سوق می دهد. به مانند جوانان و نوجوانان برازجانی که به سمت موتورسیکلت سوق می یابند.
در ساحت عینی ماجرا، در اغلب خانه ها و مراکز تجمعی جوانان و نوجوانان دسترسی به قلیان به شدت ساده و در عیان است. جوانان و نوجوانانی که نهادهای اجتماعی مانند مدرسه، مسجد، بازار، دولت، صنعت، تشکلهای غیردولتی و… توانایی سرگرم کردن آنها و پر کردن اوقات خالی آنان را ندارند، بی شک این جوانان و نوجوانان به سمت وسایل و ابزارهای ارزان قیمت فراغتی هدایت می شوند. بی شک در شهرهایی که جوانان و نوجوانان در برنامه های شغلی و فراغتی نهادهای اجتماعی، فرآیند اجتماع پذیری را پشت سر بگذارند، به سمت استعمال این موارد نخواهند رفت.
لذا در جمع بندی می توانم بگویم که یک برنامه کوتاه مدت ازطرف نهادهای اجتماعی می تواند شکل بگیرد که اوقات فراغت و بیکاری نوجوانان و جوانان استان را پر کند، و در یک برنامه ریزی میان مدت و بلندمدت در ساختارهای فرهنگی باید تغییراتی در فرآیند فرهنگ پذیری جوانان و نوجوانان رخ دهد تا در ذهن شان، ابزارهایی مانند قلیان بی اهمیت شود.