«پای کتاب در میان است»
نوشتاری درباب پایتخت کتاب
سحر پولادی نژاد
کارشناس ارشد حقوق
کتاب یار مهربان دیرین بشر بوده است که در عین بی زبانی نه از سر اجبار بلکه از روی دانایی همیشه حرفی برای گفتن دارد. کتاب شیوه ی مناسب و مطلوبی است برای انتقال علوم و یافته ها به نسل های آینده چرا که استوار و پابرجا خواهد بود و دستخوش تغییرات و دگرگونی ها نخواهد شد. اگر تحریفات یا تغییراتی هم شاکله ی آن را بر هم زند عقل آدمی از اسلوب و سیاق نوشته دریافت هایی دارد که می تواند به این برسد. این که از آن به عنوان گنج و گنجینه یاد می شود بی دلیل نبوده است. در آموزه های دینی ما تاکیداتی بر این مهم شده است. مکسول متن زیبایی دارد که از این قرار است: تفاوت بین انسانی که الان هستید و کسی که قرار است پنج سال بعد باشید، در مردمی است که در این مدت با آن ها معاشرت می کنید و کتاب هایی که خواهید خواند. حال که نام استان ما آذین بسته شده است به عنوان پایتخت کتاب، تعهدی بیش از پیش بر دوش ما سنگینی می کند؛ این که شهروندان به عرصه ورود کنند و این بار به جای دولت، آنان متولی فرهنگ سازی در این زمینه باشند. این مسئله همان هدفی است که طرح پایتخت کتاب دنبال می کند. مردمی شدن فعالیت ها و خروج از حالت اداری وجه بارز این طرح می باشد. همین خصلت می تواند امید به موفقیت را افزایش دهد. سازمان های مردم نهاد تشکل هایی هستند که از بطن مردم بر می خیزند و می توانند ارتباطی تنگاتنگ با ایشان داشته باشند. حلقه ی میان طرح های دولت و مردم تشکل های مردمی است که بهترین و مفیدترین نقش را سمن ها ایفا می کنند. این گروه ها چون که از میان مردم به منصه ی ظهور می رسند شناختی نسبتا کامل از اقشار مختلف با توجه به زمینه ی فعالیت خویش دارند. این زمینه ی مساعدی است برای اجرای طرح ها و برنامه های پیش بینی شده. نقش دارای اهمیت سمن ها را نباید فراموش کرد. باید از سمن هایی که زمینه ی فعالیتشان مرتبط با موضوع است دعوت به همکاری شود تا با برنامه ریزی که از جانب آن ها صورت می گیرد و طرح های خلاقانه ای که ارائه می شود رغبت و تمایلی جهت مشارکت در این گونه طرح ها برای مردم ایجاد شود (هر چند این انتظار می رود که سمن ها به صورت خودجوش وارد شوند). اگر برنامه های ارائه شده را در مسیری صحیح قرار دهیم قطعا نتیجه ی مشارکت ها فرهنگ سازی خواهد بود و تکرار این گونه مشارکت ها منجر به نهادینه شدن این فرهنگ خواهد شد. هیچ گاه نباید این اصل را فراموش کرد که خلاقیت در طرح هاست که موجب شور و انگیزه از جانب مردم می شود. “تکراری بودن” ، “روزمره بودن” ، “مرده بودن” ، “قابل درک نبودن” ، “منفعل بودن” ، “رئیس و مرئوسانه بودن” و مانند این ها موجب عدم موفقیت در اجرای طرح ها می گردد. مردم آن چه را دوست می دارند که خویش را قسمتی از آن ببینند مثل یک پازل که از جور شدن قسمت های مختلف تصویر دست می دهد. با یک طرح خلاقانه مشارکت های مردمی آغاز می شود و بار سنگین مسئولیت فرهنگ سازی نیز بر دوش دولت سبک تر می گردد و در عمل نیز وضعیت بهتری محسوس است. البته نباید در مقوله ی کتاب و کتابخوانی فقط به مسئله ی فرهنگ سازی بسنده کرد چرا که این نقطه ی آغاز می باشد و این مسیر باید ادامه یابد به سوی نهادینه شدن آن چه آغاز شده است. مشارکت، مشارکت و مشارکت با تاکید بر نقش مردم این پایتخت را همیشگی خواهد کرد. این انتظار هست که طرح پایتخت کتاب در شهرستان ها نیز پر رنگ شود.
هر جا که پای کتاب در میان باشد پای تخت پایتخت نخواهد لرزید !