فقدان جریان سازی اجتماعی در استان بوشهر
مهدیه امیری دشتی
همواره جامعه بستر شکل گیری، صورتبندی، رشد و بلوغ جریانهایی است که شکل گرفته یا قرار است در آینده شکل بگیرد. اندیشه هایی که اجتماعی باشند امکان رشد دارند و جریان هایی را شکل بدهند که حاصل یک عمل جمعی یا هدایت شده باشد و موجب حرکت و ایجاد تغییرمی شود. لذا این اندیشه ها هم مبنای ایدئولوژیک و فکری دارند و هم کارکردهای فرهنگی.
جریان فرهنگی و اجتماعی حتما باید حول یک فکر و اندیشه مشخص شکل بگیرند و از روی کاغذ خارج شود و به صورت یک عمل جمعی در عرصه اجتماع و جامعه ظاهر شود تا طرفدارانی پیدا کند و این فکر و اندیشه را مبنای یک عمل جمعی و یا کنش جمعی قرار دهند و تبدیل به یک جریان اجتماعی شوند. جریانی که متاسفانه در استان بوشهر در طی این سال ها شکل نگرفته و اغلب کنش ها و فعالیت ها به صورت کوتاه مدت و دارای اهداف شخصی بوده و منجر به ایجاد یک جریان اجتماعی در عرصه عمومی نشده است.
در استان بوشهر؛ کدام حرکت جمعی توانسته منشا حرکت های جمعی در بین توده ها و نخبگان شود؟ تا چه میزان موفق به خلق گروه ها، سازمان های مردمی، طیف های فکری و… شده است؟ بیشتر در میان کدام طبقه و قشر اجتماعی نفوذ کرده؟ و بسیاری پرسش های دیگر که همه به عدم وجود چنین جریانی در استان بوشهر گواهی می دهد. کنش های افراد در استان بوشهر پایا و پویا نبوده و بیشتر واکنشی بوده به دیگر افراد و یا گروه ها. چراکه؛ زمانی یک فکر و اندیشه مورد پذیرش و به صورت یک اقدام جمعی قرار گیرد، افراد به صورت داوطلبانه و خودجوش برای رسیدن به آن اهداف در مسیر مشخصی به حرکت در می آیند و با فعالیت های متوالی در جهت پیشبرد آن جریان خاص حرکت می کنند.
در بین برنامه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، هنری و سیاسی موجود در استان بوشهر؛ انسجام و توالی برقرار نشده و همین امر منجر به یک حرکت و یا یک موج اجتماعی در بین افراد در زمان های مختلف نگردیده و افراد را در سطوح مختلف درگیر آن هدف ننموده است. اکثر فعالیت ها،کارهای پراکنده و ابتر و بی استمراری هستند که فراگیر نبوده و طبقات مختلف اجتماع را درگیر ننموده است بنابراین آن توسعه ای که مدنظر هست همچنان شکل نگرفته و بیشتر شاهد جوسازی برخی افراد و گروه ها و سازمان ها بوده ایم.