هر چند که تحرک قوه مجریه در تدوین پیش نویس منشور حقوق شهروندی اقدام نیک و قابل ستایشی در فرآیند دموکراتیزه کردن دولت به معنای اعم آن و همچنین جامعه است اما این منشور نکات قابل تامل و انتقادی در بعد حقوقی دارد که پیش از نهایی شدن آن نیازمند بازنگری اساسی است.منشور حقوق شهروندی به لحاظ اصول،محتوا و حتی جایگاه آن در صورت تصویب و اجرا جز قوانین بالا دستی و تا حدودی همتراز با قانون اساسی ایران است.سوای این واقعیت،متاسفانه منشور در بسیاری از بندهایش به ذکر مکررات قانونهای پیشین بسنده کرده و در همین تکرارها و حتی در اصول و قواعد بعضاً جدید،جدیت و شهامت بالقوه اجرایی در درونش مشاهده نمی شود.براین اساس به بررسی و نقد چند مورد از موارد بسیاری که در بندهای منشور در بخش هویت فرهنگی،بیان رسانه ای وآفرینش هنری قابل ایراد هستند،پرداخته می شود.
پانوشت:
