هنرمندان نمی‌میرند هرگز؛ یادداشتی از فریباجلالیان درباب قطعه نام‌آوران دشتستان‌بزرگ

هنرمندان نمی میرند هرگز

نه اهـل رنـگ تـزویرنـد هرگز
دل از دانش نمی گیرند هرگز
شبیه چشمه جاری تر ز عشقند
هنرمندان نمی میرند هرگز
فریبا جلالیان

درست است که روح پر شور و هیجان که از کالبد خاکی پر کشید، تازه از حصارتن رهایی یافته، و زندگی جدیدی را شروع می کند.
“مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم”
حافظ

برای این کالبد خاکی چیزی نمی ماند ، مگر آنچه از دانش و هنر و معرفت در این جهان اندوخته است.
“روح پدرم شاد که می گفت به استاد
فـرزنـد مرا عشق بیـاموز و دگـر هیچ”
ملک الشعرای بهار

قلم هنرمند تا ابد زنده خواهد ماند ، و مانند خورشیدی در جامعه برای روشنایی راه دیگران خواهد درخشید.
به همین خاطر این کالبد خاکی باید در جایی آرام بگیرد که ارزش قلمش را به همراه داشته باشد. قلم هنرمند برای سازندگی یک جامعه مانند آب است برای حیاط و زندگی .
هر جامعه ای که خواسته باشد به بلوغ فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی برسد، باید هنرمندپرور باشد، و برای تفکر هنرمندانش ارزشی چون دُر و شاید بیشتر قائل باشد، که فکری خلاق ، جامعه و کشوری را آباد می کند.
به همین خاطر برای هنرمندانی که این دنیای ظاهری را بدرود می گویند، از مسئولین محترم خواهان مکانی مناسب و قابل شأن یک هنرمند هستیم ،
که در (قطعه هنرمندان و نام آوران دشتستان بزرگ) به مادر حقیقی شان خاک سپرده شوند و به آرامش برسند.
ما هنرمندان زیادی را داشته ایم که در این دشتستان به دیار باقی شتافته اند ولی جای آنها و محل دقیق دفن آنها را به درستی نمی دانیم و نمی یابیم.
در صورتی که افکار یک هنرمند مانند بذری است که باید در زمینی مناسب کاشته شود تا به ثمر بنشیند و آیندگان از آن بهره ها ببرند. یاد هنرمندان و حضور در کنار آنها در هنگام حیاتشان و حتی بعد از حیاتشان موجب رونق افکار و اندیشه ی علمی و ادبی آنها می باشد ، و البته ،
که عمران و آبادی ها در پرتو قلم و تفکر سالم هنرمند دو چندان می باشد.
به این سبب جامعه هنری از مسئولین محترم خواستار مکانی مناسب و وسیع برای ( قطعه هنرمندان و نام آوران) می باشد که بتوان ساختمان و امکاناتی برای اجرای مراسم ها و خاکسپاری ها، و فضای سبز و کتابخانه برای آثار هنرمندان ِ از دنیا رفته داشته باشد که جایگاهی سزاوار برای هنرمندان باشد. همانطور که در حال حاضر دشتستان در همه ی حوزه های هنری بیشترین هنرمند را دارا می باشد،
باید، به فکر آینده ای بیشتر از یک قرن بود،
که حتما هنرمندان عزیز کثیری را به چشم خواهد دید.
ما خواهان مساعدت مسئولین محترم در این امر فرهنگی و اجتماعی هستیم ،
که همیشه قلم این هنرمندان یاری رسان مسئولین در هر زمینه، و باعث عمران و آبادی سر زمین و خاک مادری خود بوده اند.

جلسه ی دوشنبه ۱۴۰۰/۹/۱۵ خانم فریبا جلالیان با دعوت از هنرمندان و اصحابه رسانه با موضوع :
جانمایی قطعه هنرمند و نام آوران دشتستان بود که با جمعی از هنرمندان و اصحابه رسانه تشکیل شد و طی جمع آوری نظر هنرمندان که بیشتر روی جاده ی سلامت که هم ظرفیت کافی برای فضای سبز را داشته و همچنین همجوار با مجموعه ی فرهنگی و هنری شهید سلیمانی می باشد. و عده ای دیگر از هنرمندان فضای خالی در قسمت بالای آرامستان فعلی را مناسب می دانستند ، و چند تن از هنرمندان تعیین آرامستان جدید و اختصاص دادن قسمتی از آن را به قطعه ی هنرمندان مناسب می دانستند . دغدغه ی بعضی از هنرمندان این بود که این قطعه برای این است که یاد و خاطره هنرمندان بیشتر در افکار جامعه نموود کند پس نباید مکانی دور افتاده باشد که موجب فراموشی بیشتر هنرمندان شود.

سالنــــامـــه ارغنـــــــون هامـــون (فروش اینترنتی)

فصــــلنــامـــــه نــــامـــــه هـــامـــــون (فروش اینترنتی)

دوهـفتـــــــه نــامـه آوای هـــــامــــون (فروش اینترنتی)

انتـــــشــــــــارات هــــامـــــــون نـــــو (فروش اینترنتی)

نشستن در لژ مخصوص غول‌های ادبی؛ درباب منوچهر آتشی

درباره استاد غلامعباس توسلی؛ حافظه زنده جامعه شناسی

توسلی در سه بزنگاه تاریخی؛ یادداشتی از حمیدرضا جلائی‌پور

آکادمیسین مردم‌مدار؛ یادداشتی از حسین سراج زاده

هنرمندان نمی‌میرند هرگز؛ یادداشتی از فریباجلالیان درباب قطعه نام‌آوران دشتستان‌بزرگ

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ