رولد دال نویسنده ی داستان های زیبایی هم چون ماتیلدا، چارلی و کارخانه ی شکلات سازی، انجمن جادوگران، غول بزرگ مهربان و … در مورد شناخت کودکان و نگریستن به دنیا از دریچه ی چشم کودکان، جملات جالب و تامل برانگیزی می گوید؛ این نویسنده برجسته ی ادبیات کودک و نوجوان خطاب به بزرگسالان می گوید : «اگر می خواهید زندگی را از منظر چشم یک کودک ببینید، چهار دست و پا بر روی زمین زانو بزنید و به بزرگسالانی که بالای سرتان خیمه زده و به شما امر و نهی می کنند، نگاه کنید». اهمیت شناخت کودک و شیوه ی تعامل با این موجود مبهم و کوچک ولی آشنا و دوست داشتنی همین جاست. ما بزرگسالان، کودکی و کودکانگی خود را خواه یا ناخواه پشت سر گذاشته ایم و همچون پیترپن از دنیای کودکان فاصله گرفته ایم. به عقیده ی صاحب نظران، بسیاری از بزرگسالان کودکان را موجودانی نافرمان و عصیان گر می دانند که با شرارت وارد دنیا و حریم بزرگسالان می شوند وقصد برهم زدن آرامش و نظم دنیای بزرگسالان را دارند. کودکانی که تا هنگام بزرگ شدن و پیوستن به دنیای بزرگسالان، عناصری بیگانه و نامطلوب و قانون گریز به شمار می آیند و چاره ای جز کنترل، تنبیه و تربیت آن ها در محیط آموزشی سخت و زندان وار نیست. ولی حقیقت این است که این جهان فقط به بزرگسالان و منطق آن ها تعلق ندارد؛ زیرا جهان بینی و ایدئولوژی دیگری درست به موازات جهان بینی و قوانین بزرگسالان وجود دارد. قانونی که در فطرت هر کودک وجود دارد، همزمان با تولد او متولد می شود و به او کمک می کند تا در دنیایی که به او نیز تعلق دارد رشد و نمو کند، بیاساید و به شرایط مناسب و آزادی های درخور خویش دست پیدا کند و سرانجام او را به دنیای بزرگسالان بقبولاند. این به آن علت است که بر خلاف آن چه تصور می شود دنیای مطلقی به عنوان دنیای بزرگسالان وجود ندارد که هرگز نتوان به آن وارد شد. همچنان که همه ی ما این حقیقت را به چشم خویش در زندگی دیده و دریافته ایم و همگی ما از دنیای کودکی و نوجوانی قدم به دنیای بزرگسالان نهادهایم. بین این دو دنیا همیشه تقابل هایی وجود داشته است و خواهد داشت. اگر این تقابل در دنیای بزرگسالان و در میان آن ها وجود داشت می توانستیم به مقوله هایی مانند هم اندیشی و قانون گذاری بیاندیشیم ولی حقیقت این است که این بار در مقابل ما کودکانی با منطق کودکانه ی خویش ایستاده اند و از طرفی این دو جهان هرگز دو دنیای جدا از هم نبوده و نیستند و در مرز های به هم پیوسته و نامشخص این دو جهان نوجوانانی هستند که با تحمل سختی های مرحله ی گذار سعی در عبور از مرحله ی محدودیت های کودکی و رسیدن به آزادی ها و شرایط مطلوب تر را در دنیای جوانان و بزرگسالان دارند.
