سی و دومین عصرانه ی هامون با عنوان تحلیل جهان داستانی ارنست همینگوی و خوانش رمان «پیرمرد و دریا » با ارایه حسین باقری- کارشناس ارشد رشته جامعه شناسی- سه شنبه ۲۲ بهمن ماه ۹۲ در دفتر اتحاد جنوب برگزار شد.
در ابتدای جلسه اسماعیل حسام مقدم چند سطر از یکی از داستان های همینگوی را قرائت کرد. سپس حسین باقری، صحبت های خود را شروع کرد. وی ابتدا با خواندن شعری از احمد شاملو (افق روشن) صحبتهای خود را آغاز کرد و دلیل انتخاب این موضوع و این رمان را این گونه توضیح داد که «من در اداره بندر کار میکنم و با دریا، ماهیگیری، لنج و قایق سروکار دارم و بیش از دو سوم این رمان نیز شامل حوادثی است که در دریا می گذرد و…»
بعد از آن باقری به بحث خوانش متنی می پردازد و اعلام می دارد که «یکی از وجوه قابل توجه و مهم و پیچیده در حوزه جامعه شناسی ادبیات «خوانش متنی» است و خواندن در واقع مکالمه ای بین متنی و فرا متنی است. «خوانش متنی» تنها محدود به دریافت پیام متن نمی شود؛ بل که به معنای توانایی رمزگشایی و رمز خوانی از جانب فرامتنی است.» سپس خواندن را از دیدگاه ژاک دریدا به دو بخش «کلاسیک و ساخت شکنانه» تقسیم کرده و کلاسیک را، درک معنای ظاهری اثر و ساخت شکنانه را، درک معنای پنهان اثر تعریف می کند. پس از آن، بحث هرمنوتیک (علم تاویل و تفسیر متنی) را مطرح می کند و اضافه می کند که در آغاز برای فهم معنی و تفسیر کتاب مقدس به کار برده می شد. سپس باقری، گریزی به هرمنوتیک کلاسیک می زند و دیدگاه شلایر ماخر را به صورت موردی این گونه بیان می کند « دست یابی به نظریه ای در باب تفسیر متون،روش و اصول تفسیر متنی و کشف قواعد ».
پس از این مقدمه، حسین باقری به زندگی نامه «ارنست همینگوی» پرداخت. وی گفت: «کلارنس ادموند، پدر ارنست و یک پزشک بود و مادرش گریس هال یک موسیقیدان و معلم آواز. او از ۴ سالگی لوازم ماهی گیری تهیه کرد و با ماهی گیری آشنا شد و در سن ۱۰ سالگی تفنگ تهیه کرد و با پدرش به شکار رفت. همینگوی در ۱۸ سالگی در دفتر روزنامه استار مشغول به کار می شود و مسئول دفتر روزنامه برگه ای تحت عنوان شرح اصول نویسندگی روی میز می گذارد که شامل مواردی چون – جمله های کوتاه بنویسید، از آوردن صفات مبالغه آمیز و پرطمطراق خودداری کنید و نگرش مثبت داشته باشید، بود که بعد ها خودش این طور گفت که هیچ فردی با رعایت این اصول اگر صادقانه تلاش کند و از استعدادی برخوردار باشد هیچ گاه شکست نمی خورد. هفت سال به عنوان خبرنگار جنایی روزنامه کار کرد و پی برد که موفقیت در نویسندگی تنها با اتکا به نگرش عینی نسبت به مسایل به دست می آید. در آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۷ برای شرکت در جنگ چند بار نام نویسی کرد ولی هر بار به علت مشکل بینایی ناشی از آسیب در مشت زنی حذف می شد تا نهایتن در سال ۱۹۱۸ در فهرست رانندگان آمبولانس صلیب سرخ عازم ایتالیا شد.و آنجا رتبه افتخاری ستوان می گیرد بعد از اتمام جنگ، تا چند سال هیچ شغلی نداشت و صرفن به خوش گذرانی و تعریف خاطرات دوران جنگ می پرداخت؛ تا این که در سال ۱۹۲۰ به شیکاگو می رود و شاگرد شرود اندرسن می شود و درس های زیادی را از آن می آموزد. اندرسن تاثیر عمیقی بر او گذاشته بود، به او گفته بود که «تمام نویسندگان نیاز به گذشته دارند یعنی نیاز به آن دارند تا ابتدا از آن چه نوشته شده کش بروند و هنر آن را داشته باشند تا آن چه را می گیرند مال خود کنند». در این دوران با الیزابت هدلی ازدواج می کند و به توصیه اندرسون به پاریس می رود و طی نامه ای اندرسون او را به روشنفکران و نویسندگان آن دوره که در پاریس بودند نظیر پاوند و استاین معرفی می کند. در آنجا به عنوان خبرنگار سیال روزنامه استا کانادا مشغول به کار می شود. در این دوران یکی از نکات بسیار مهمی که از پاوند یاد گرفت به کار گیری نماد در اثر ادبی بود، پاوند به او گفت:« هر نماد باید در درجه اول شی طبیعی در اثر باشد کارکرد نمادین آن شی نباید بر اثر تحمیل شود ». همینگوی در سفری که به اسپانیا داشد به مشاهده جشن گاو بازی می پردازد و از آن به عنوان رقص مرگ یاد می کند که تاثیر آن با نوشتن کتاب “مرگ در بعدظهر” که اطلاعات منسجم و نابی در هنر گاو بازی است، بیشتر معلوم می گردد. و … »
سی و سومین عصرانه هامون اختصاص به موضوع «تاملاتی بر جامعه شناسی زبان» و نهضت ترجمه در ایران معاصر دارد. این نشست ۲۹بهمن ماه راس ساعت ۱۷ در دفتر هفته نامه اتحاد جنوب واقع در خیابان شریعتی بازارچه ی شهرداری برگزار می شود.
