زنان همیشه تاریخ سازند. اما تاریخ‌سازی زنان به یک‌عبارت تاریخ‌مصرف دارد. تاریخ‌مصرفش هم به ماجرای دولت‌ها بازمی‌گردد و میزان نیازمندی‌شان به رای و مشارکت زنان. یک‌روز به حضور چشمگیر زنان چشم دوخته‌اند و فرداروز به بهانه‌های مختلف شرمنده پاسخ به خواسته‌های زنانند. زهرا شجاعی، مشاور زنان در دولت اصلاحات و رییس مرکز امور زنان، رییس این دولت بوده است. او که چنددهه به‌طور متمرکز در موضوع مشارکت سیاسی و اجتماعی زنان فعالیت کرده، تاکید دارد نگاه به زن در اغلب دولت‌ها، نگاهی مبتنی‌بر نمایش حضور و مشارکت زنان بوده و البته در این میان کارنامه دولت اصلاحات در نگرش به موضوع زنان را درخشان توصیف می‌کند. بااین‌حال تاکید دارد اعضای کابینه دولت یازدهم در پیگیری مسایل زنان با معاون امور زنان دولت روحانی همدلی لازم را ندارند. برآیند شجاعی از چنددهه فعالیت و مشارکت زنان این است که بر اساس فعالیت صورت‌گرفته، ارتقای جایگاه مناسب رخ نداده.»بخش‌هایی از گفت‌وگو با شجاعی بر بررسی وضعیت امور زنان در دولت روحانی متمرکز است و تغییرات صورت‌گرفته در این دولت. از ماجرای انتقال کتابخانه تخصصی زنان به کتابخانه ملی گرفته تا بلاتکلیفی چندوزارتخانه در تعیین مشاور و معاون امور زنان. او در بخشی از گفت‌وگو خبر می‌دهد که به‌دلیل سیاست چابک‌سازی دولت، شهیندخت مولاوردی، معاون امور زنان روحانی هنوز نتوانسته یک‌پست سازمانی به این معاونت اضافه کند؛ معاونتی که یکی، دوماه مانده به پایان دولت احمدی‌نژاد به‌یک‌باره از مرکز به معاونت ارتقا یافت و هیچ تغییر ساختاری و سازمانی‌ای در آن پیش‌بینی نشد.
در دولت آقای روحانی با وجود وعدههای فراوان، کماکان مشکلات زنان پابرجاست، ریشه این مسایل و نگاه فصلی و موسمی به زنان را در چه می‌دانید؟
