زمین از جنگ، خسته‌تر از آدم‌هاست! این را «مین»ها می‌گویند، ٩٠میلیون مین خنثی نشده در سراسر جهان، مین‌هایی که روزگاری سربازانی به گاه پیشروی یا عقب‌نشینی در خاک سرزمینی دیگر، کاشتند و بر نداشتند. مین، تنها کِشته‌ای است که درو نمی‌شود مگر به قیمت جان یا بخشی از جان یک انسان! با این حساب آیا می‌توان گفت ٩٠میلیون مین خنثی‌نشده روی زمین، ستاندن جان ٩٠میلیون انسان را به انتظار نشسته‌اند؟! نیز آیا می‌توان گفت تا وقتی حتی یک مین خنثی نشده روی زمین باقی مانده، جنگ در سراسر گیتی پایان نیافته است؟!
حالا سال‌های طولانی است سازمان‌ها و موسسات بین‌المللی که دارند در محدوده مسائل مربوط به انسان کار می‌کنند، روزهایی را برای یادآوری بشر از آلام پرشمارش نامگذاری می‌کنند؛ روز جهانی این، روز جهانی آن! انسان امروز در میانه روزهای جهانی، روزهای تنهایی و فردی‌اش را می‌گذراند. روز جهانی «آگاهی از خطرات و مبارزه با مین» یکی از همین روزهاست. سازمان ملل متحد، یکی از روزهای ماه آوریل را برای این نامگذاری انتخاب کرده است؛ چهارم آوریل را! و اتفاقا مردم ایران، در زمره آن دسته از مردمانی هستند که باید چنین روزی را گرامی بدارند چراکه ایران یکی از سرزمین‌های زخمی روی زمین است. ایران و همین بیخ گوش ما، افغانستان. این هر دو سرزمین، زخم‌های پرشماری از مین بر تن خویش دارند. این، همان حقیقت تلخی است که جامعه بشری با آن دست به گریبان بوده و هست. زخم‌های جنگ بعضی‌وقت‌ها آن‌قدر عمیق می‌شوند که تمام مصیبت‌های جنگ را زنده می‌کنند و مین یکی از این زخم‌های عمیق است.
به گفته این مقام دولتی افغان، از سال ۱۹۸۹، در حدود ۶۵۰هزار حلقه مین ضدنفر، ۲۷هزار مین ضدتانک و بیش از ۱۵میلیون قطعه مهمات منفجر نشده در افغانستان باقی مانده است. سالانه حدود ۸۱۲ تن در افغانستان بر اثر انفجار مین کشته یا زخمی می‌شوند که بیش از نیمی از این قربانیان را کودکان بی‌گناه تشکیل می‌دهند. یکی از مشکلات افغان‌ها در پاکسازی، نبود منابع برای تأمین هزینه‌های مربوط به مین‌روبی‌هاست. مشکلی که خوشبختانه در کشور ما، مدت‌هاست برطرف شده و کشف و خنثی‌سازی میادین مین سال‌هاست در دستورکار نیروهای نظامی ایران است که می‌کوشند از صلح محافظت کنند.
امسال روز جهانی آگاهی از خطرات و مبارزه با مین درحالی گذشت که به‌نظر می‌رسد شمار زیادی از شهروندان ایرانی که در شهرهای غیرمرزی ایران زندگی می‌کنند، به‌راستی چیز زیادی از زمین‌های زخمی ایران و بحران اراضی آلوده به مین نمی‌دانند. درحالی‌که اراضی آلوده به مین در ایران بسیار بیشتر از افغانستان است اما در ایران هرگز راهپیمایی‌ای به‌مناسبت چهارم آوریل برگزار نشده است، چندان که به‌مناسبت شمار دیگری از همین روزهای جهانی!
لینک خبر : http://shahrvand-newspaper.ir/?News_Id=27747
