نسل دهه شصت را میتوان منطقی ترین نسل در صد سال اخیر تاریخ معاصر ایران از انقلاب مشروطه تا کنون برشمرد.زیرا نه تفکرات مبارزاتی گروه های چریکی خلق را پذیرفت،نه در دام تفکرات رادیکال مارکسیستی گرفتار شد و نه درگیر احساسات و هیجانات آنی و انقلابی و آرمان خواهی نسل های دهه چهل و پنجاه شد و نه همچون نسلهای دهه هفتاد و هشتاد افسون مدگرایی و مصرف گرایی فزاینده تبلیغات غربی شد.نسل دهه شصت تفکرات دهه های چهل و پنجاه را با دانش اندوزی و خردگرایی پالایش کرد و از درون آن ایده های سازنده و به روز را پردازش کرد و در اختیار نسل بعد از خود قرار داد. نسل دهه شصت در ایران،در حال حاضر نقشی استراتژیک در ساحت اجتماعی،سیاسی و فرهنگی این کشور ایفا میکند. زیرا این نسل با توجه به عدم گسستگی کامل از نسل دهه های چهل و پنجاه همچنین با توجه به ارتباط نزدیک تر با نسل های دهه هفتاد و هشتاد به عنوان پل ارتباطی مناسبات بین نسلی در این دوره تاریخی میباشد.نسل دهه شصت،پل ارتباطی سنت و مدرنیته در دوران کنونی تاریخ ایران است و تا حدودی از گسست نسلی و ایجاد شکاف نسلی فزاینده در این دوره بین نسلهای دهه چهل و پنجاه و نسلهای دهه هفتاد و هشتاد جلوگیری کرده است. نسل دهه شصت ایدئولوژی و تفکرات انقلابی دهه های چهل و پنجاه را گرچه ناقص و دستکاری شده اما با حفظ ریشه های آن به نسل های دهه هفتاد و هشتاد انتقال داده است.هر چند وظیفه این نسل انتقال بند به بند تفکرات نسلهای گذشته نبوده و طبعا تفکرات و ایده های نسل های قبل را بر اساس دانسته ها و دانش خود پردازش کرده و در اختیار نسل بعد از خود قرار داده است و گرچه در این راه چندان موفقیتی کسب نکرده اما نباید از نقش موثر این نسل به عنوان پل انتقالی مناسبات بین نسلی جامعه ایرانی در شرایط گذار از سنت به مدرنیته غافل شد.شاید اگر نسل دهه شصت که اکنون پایان دوران جوانی و آغاز دوران میانسالی زندگی را طی میکنند و آنچه از این نسل از میان سالهای جنگ و آوارگی و انواع حوادث و سوانح مختلف جان سالم به در برده باشند در حال حاضر اکثریت بازماندگانش پدر یا مادر شده و دارای زندگی و خانواده مستقل هستند،بیشتر به نقش کلیدی خود در تاریخ معاصر ایران آگاه بودند،دوران گذار از سنت به مدرنیته میتوانست جامعه ایرانی را با آسیب های اجتماعی کمتری روبرو سازد.و اگر نبودند آن عده از دهه شصتی ها که از این نقش تعیین کننده خود غافل نماندند،چه بسا نسل های دهه هفتاد و هشتاد شرایطی به مراتب خطرناکتر داشتند. شاید نسل دهه شصت نقش استراتژیک خود را در تاریخ معاصر ایران به خوبی ایفا نکرد،اما باید توجه داشت به شرایطی که این نسل از دوران تولد تا جوانی خود پشت سر گذاشت.ناملایمات و سختی های بسیاری را تحمل کرده است.دوره تولد این نسل با سالهای جنگ و وحشت و اظطراب و آوارگی همراه بود،سپس مشکلات اقتصادی، اجتماعی،فرهنگی و عوارض ناشی از آن… اما نباید نقش پر رنگ این نسل را نادیده گرفت. این نسل همچنان نقش موثر خود را ایفا میکند و در دانشگاه ها و سازمانها به عنوان استاد دانشگاه و مدیر سازمان یا دانشمدان علوم مختلف در عرصه اجتماعی و علمی ایران فعال بوده و در مقابل جامعه و نسل های آینده احساس وظیفه میکند… و ای کاش نسل های دهه هفتاد و هشتاد میتوانست مقارن بودن با این سرمایه اجتماعی ارزشمند دوره خود را قدر بداند و از تجربه های این نسل بهره بگیرد
