«چند وجهی، پیچیده و غیر خطی شدن مسائل» از ویژگی‌های نوظهور در جوامع امروزی است. به عنوان مثال یک مسئله که در نگاه اول دارای ماهیتی اقتصادی است، در لایه‌های زیرین خود از ابعاد فرهنگی، سیاسی و اجتماعی نیز برخوردار می‌باشد که دستیابی به راه حل برای آن، نیازمند مشارکت بسیاری از نهادها (نه فقط یک بخش از دولت) است (خاطر نشان می‌شود در این ادبیات، دولت به معنی state یعنی همه حاکمیت است و نه government که دولت یا قوه مجریه است) . در واقع تمرکز قدرت در یکجا به کارآمدی و کارایی منجر نمی‌شود. این شرایط، الزامات جدیدی را ایجاب می‌کند که تا حد زیادی به لحاظ شکل و ماهیت با الزامات سنتی و پیشین متفاوت بوده و نیازمند در پیش گرفتن راه حل هایی نوین است. یکی از این راه حل ها، «حکمرانی شبکه ای» می‌باشد که در نتیجه پیاده شدن آن، کیفیت تصمیمات بهبود پیدا کرده و ظرفیت حل یک مسئله افزایش پیدا می‌کند.