۱- زمین شهرستان دشتستان درعصرهفتمین روز از آذرماه سال ۱۳۹۲ لرزید. زمین لرزه ای با قدرت ۵.۷ ریشتر در عمق ۵ کیلومتری زمین در ساعت ۱۷:۲۱توانست در ۲۰ ثانیه جان هفت نفر را بگیرد و ۱۹۵ نفر را مصدوم نماید و خسارت هایی بین ۱۰ تا ۶۰ درصد به ۳۰۰ واحد مسکونی منطقه وارد کند. برازجان در سالگرد سیل هولناکی که سال گذشته اتفاق افتاد و جان ۵نفر از شهروندان آن را گرفت؛ حادثه ای دیگر را تجربه کرد و کام شهروندان را در یکمین سالگرد از دست رفتگان سیل تلخ تر کرد. فاجعه ای که در ادامه دار بودن سیل همچنان قدرت نمایی می کند و جان انسان ها را به راحتی می گیرد!! بیشترین خسارت وارده ی این فاجعه به شهر برازجان، بخش های سعدآباد، آب پخش و روستاهای دهقاید و نظرآقا وارد شد. در آغاز، رسانه ها این فاجعه را برخلاف سیل سال گذشته، به خوبی پوشش دادند و بازتاب کشوری داشت. نگاه ها به سوی برازجان چرخید و امدادرسانی در این منطقه شروع شد. اما نکته ی مورد توجه در این است که آیا این فاجعه نیز همانند سیل سال گذشته در حد بروکراسی معلق می ماند یا تاثیری بر حال شهروندان دارد؟ در شرایط حاضر؛ شهروندان آسیب دیده بیش از هر چیز به برطرف نمودن نیازهای اساسی از قبیل کمک های اولیه و امداد رسانی و تامین نیازهای ابتدایی خود نیازمند می باشد اما با برطرف نمودن این نیازهای ابتدایی باید دید که آیا نیازهایی که جهت رفاه حال شهروندان در مراحل بعدی نیز مطرح می شوند، برطرف می گردد؟ دولت در خصوص آسیب دیدگان باید به صورت اساسی و اجتماعی وارد عمل شود. مشکل در این است که احتمال دارد نیازهای کمتر عینی و غیرمادی، که ممکن است به نوبه ی خود هم اساسی و هم اجتماعی باشند، نادیده گرفته شود. به طور مثال در خصوص روحیه ی افراد آسیب دیده خصوصن کودکان و زنان، دولت چه تدبیری می تواند بیندیشد؟ چه راهکارهایی جهت حمایت از رفاه حال شهروندان می تواند اجرا کند؟ چه نوع اعتمادی را می تواند در دل شهروندان آسیب پذیر قوت بخشد؟
۳- عدم آموزش صحیح شهروندان در خصوص بروز بلایای طبیعی از جمله وظایف دولت جهت رفاه حال شهروندان می باشد که متاسفانه این مساله به صورت اساسی و اصولی به شهروندان آموزش داده نشده است. دولت جهت تامین رفاه حال شهروندان باید آموزش های اساسی و ابتدایی خود را چه قبل و چه بعد از حادثه به صورت عمومی به شهروندان در تمامی سنین و سطوح اجتماعی آموزش دهد تا شاهد بلایای این چنینی نباشیم.
