دومینیک تا آخرین صفحات این کتاب می خواهد از درد و رنجی که در دوران معلولیتش برده، از بیماریی که با آن مبارزه می کرده صحبت کند. گاهی هم این مبارزات، به او احساس آرامش و امید می داد و زمانی برایش چیزی جز افسوس و ناامیدی نبود. اما وی درک می کرد که بهترین راه، زندگی با شرایط کنونی ست.