در این اثر کلاسیک، چینش بی‌نقص جورچین بازی‌های بازیگرانی همچون اینگرید تولین، مکس فون سیدو، بی‌بی اندرسون که همراهان همیشگی برگمان بوده‌اند، با حضور استثنایی و بارها تحسین شده (از سوی برگمان و دیگران) ویکتور شوستروم، در کنار موسیقی ارکسترال و تصویر برداری خلاقانه گونار فیشر در قالب هنر کارگردانی اینگمار برگمن، همگی به تعبیر خود کارگردان منتج به خلق تک موومان‌هایی می‌شوند که مجموعه‌ی آنها به زعم من "سوناتایی" را خلق می‌کند که این بار نه از پاییز؛ بلکه از بهار خبر می‌دهند و در پایان فیلم، کابوس شوم "آیزاک بورگ" را مبدل به رویایی شیرین و پرنور از چشم‌انداز دریاچه‌ای می‌سازد که در آن پروفسور، پدر و مادرش را با لبخندی بر لب در حال ماهیگیری می‌بیند و به آرامی به خواب می‌رود.