۷۷مین عصرانه فرهنگی هامون امروز سه شنبه شانزدهم دی ماه ۱۳۹۳ به مانند همیشه در دفتر هفته نامه اتحادجنوب برگزار شد. عصرانه ای که با مشارکت تشکل غیردولتی انجمن شهروندان پویا برگزار شد و به موضوع سالمندی در جهان جدید و ایران پرداخت. این عصرانه با توضیحاتی کوتاه درباره اهمیت مشارکت بین چندین نهاد مدنی در زمانه کنونی آغاز شد و اسماعیل حسام مقدم با دعوت از آقای مرادی به عنوان نماینده انجمن شهروندان پویا خواست که درباره تشکل غیردولتی خودشان توضیحاتی بدهند. سپس ایشان در ادامه به بیان بحث اصلی عصرانه که درباب مساله سالمندی بود پرداخت. بحثهای ایشان چهار قسمت داشت که در بخش اول به اهمیت مساله شناسی موضوع سالمندان برای آینده نسل بشر به طور عام و مردم ایران به طور خاص اشاره نمود و اینگونه تحلیل نمود که پرداختن به فهم جهان سالمندی برای همین نسل جوانی که الان وجود دارد به مثابه مساله ای استراتژیک باید مبدل بشود و این عصرانه به این سمت و سو خواهد بود که مساله سالمندی را بتواند به مثابه امری استراتژیک برای آینده بازنمایی کند. سپس منشور حقوقی و انسانی سالمندان که توسط سازمان ملل متحد تدوین شده بود را مورد تحلیل قرار داد و در بخش سوم صحبت های خویش به تحلیل سند سلامت سالمندان که در سال ۲۰۱۲ توسط سازمان بهداشت جهانی تدوین شده بود اشاره ای نمود و در بخش پایانی پانل اول، حسام مقدم به ضرورت راه اندازی نهادی مدنی در ایران برای آموزش اجتماعی – فرهنگی دوران سالمندی اشاره نمود. در پانل دوم حضار به مشارکت در بحث پرداختند و از طرف عباس پرنیانی درباب تعریف سالمندی بحثی پیش آمد که ایشان از نسبی بودن این تعریف گفت و در بحثی دیگر درباب اخلاق دوران سالمندی نیز بحثی شکل گرفت. مهدی شیروانی نیز درباب استراتژیک بودن مساله سالمندی برای آینده ایران ایده ای را ارائه نمود و ایده های دیگری همچون وضعیت اسفبار و تراژیک نگهداری سالمندان در خانه های سالمندان، نحوه رفتار بسیار پیچیده با سالمندان از طرف اطرافیان و… مواردی بود که در پانل دوم از طرف حضار مطرح شد. در نهایت اسماعیل حسام مقدم به جمع بندی بحث پرداخت و به ترکیب سالمندی پویا که از طرف سازمان بهداشت جهانی مطرح شده اشاره نمود و این ایده را داد که مثلن مدارس چند-نسلی به وجود آید که در کنار معلمان این مدارس، سالمندان دارای تخصص نیز حضور داشته و به انتقال تجربیات گسترده خویش بپردازند و یا در پیشنهادی دیگر از برگزاری بیشتر این جلسات درباب آینده سالمندی نسل کنونی گفت که به حساس شدن افراد و شهروندان بیانجامد. همچنین در نتیجه گیری دیگر تنها راه کنترل وضعیت جامعه ای که دارد به سمت کهنسالی پیش می رود را ازدیاد بی رویه جمعیت موالید دانسته نشد بلکه یکی از راه های اساسی را ایجاد مفهوم سالمندی پویا دانسته شد. این عصرانه نخستین عصرانه ای بود که بدون عکس یادگاری به پایان رسید. ولی خط مشی برگزاری این عصرانه گشودن باب گفتگو درباب آینده همین نسل کنونی خودمان بود که باید با برگزاری دیگر جلسات در مکان های دیگر ادامه و تکمیل گردد.
