«هنرمند کسی است که می داند، ولی من همیشه تردید دارم، و از شغل ام، فقط برای تقسیم کردن تردیدهایم با تماشاگران استفاده می کنم» کریستف کیشلوفسکی
برای من کیشلوفسکی، تنها به عنوان یک کارگردان و سینماگر برجسته ی جهانی مطرح نیست، بل که کم و بیش جهان فلسفی – سینمایی او در سبک و زیست زندگی روزمره و نگاه ام به پیرامون ام تاثیرگذار و مهم بوده است. این تاثیر علاوه بر تغییر و پرورش ذایقه ی هنری سینمایی (به عنوان مخاطب و بیننده ی فیلم)، در نگاه به جهان ِ هستی و بازنگری و باز اندیشی درباره ی مفاهیم ازلی – ابدی هم چون «حقیقت، عشق، مرگ، دوستی، خیانت ، وفا و …» نیز نظر گیر و چشم گیر بوده است.((هر دو بر این باورند/ که حسی ناگهانی آن ها را به هم پیوند داده/ چنین اطمینانی زیباست،/ اما تردید زیباتر است)) این نکته را هم یادآور شوم، همان طور که گفتم کیشلوفسکی از جمله کارگردانانی بود که مخاطب تفننی سینما را نمی پسندد و همواره تمایل دارد او را به چالش بگیرد. خود ِ او گفته است:
* روزنامه نگار و فعال فرهنگی و مدنی
