۱- ایده ی تعامل و ارتباط آن هم از جنس « مستمر و هدفمندش» با اهالی فرهنگ در کشورهای مختلف جهان و از جمله با ارباب ادب و قلم در ممالک همسایه مان در حوزه ی خلیج فارس، ایده ی خجسته ای است. افکار سازنده و والا اما آن گاه که آهنگ حضور در فضای خارجی و انضمامی کرده و سودای پوشیدن جامه ی واقعیت را داشته باشند، مصداق « عشق آسان نمود ولی افتاد مشکل ها» می شوند. این دشواری مسیر، در باب داد و ستد فرهنگی میان صاحبان اندیشه در دو سوی خلیج فارس نیز خودنمایی می کند؛ زیرا به رغم سابقه ی بس دراز میان مردمان و حتی میان دولت های منطقه و هم کیشی اکثر ساکنان این نواحی و منافع مشترک اقتصادی و زیست محیطی همگانی، شوربختانه گمان مندی ها و رفتارهای تنش زا و رقابت های سیاسی بین حاکمان برخی از این کشورها که در رفتار ملت های منطقه نیز کم و بیش بازتاب داشته است، به سان سد سکندر، گسستی نامبارک در تبادلات فرهنگی میان مولدان و کوشندگان فرهنگ ایجاد کرده است. و چنین می نماید تا زمانی که کشمکش های سیاستی و اقتصادی و گرایش های کژاندیشانه و ارتدکسی مذهبی، در متن مناسبات، به تاخت و تاز مشغول اند، فرهنگیان، نویسندگان و هنرمندان مانند گذشته، هم چنان در حاشیه زیست کرده و مجال و فضا برای مراودات فرهنگی اندک خواهد بود. از دگر سو پروانه ی این تعاملات باید برمحور نهادهای مدنی فرهنگی بچرخد، در حالی که در بیش تر این کشورها، یا اساساً سازمان های مردم نهاد به علت حاکمیت فربه تک صدایی و هراس حاکمان از جمع های غیردولتی، بهره ای از هستی نداشته و یا به فرض وجود، همواره زیر ذره بین حاکمان غیردمکرات و استعدادکش، زیستی همراه با ترس و لرز را سپری می کنند. بنابراین، گرچه ذهنیت مثبت و اراده ی جازم حاملان فرهنگ، قلم و هنر و نهادهای مدنی فرهنگی این کشورها- به فرض وجود این نهادها- برای بنیان گذاری ارتباطات و نقل و انتقالات فرهنگی شرطی لازم است؛ اما اگر این خواست میمون با دیوار بتونی قدرت ها و مذهبی های پوسته گرا و غوغایی مواجه شود، طبیعی است که اهالی فرهنگ به ویژه برای برقراری گفت وگوی واقعی- و نه گفت و شنود در فضای مجازی که گرچه آن هم تأتیرگزار است و به همین علت از گزند شب پرستان نیز در امان نسیت- و تبادل داشته های نظری، تجربی و عملی خود با هم قطارانشان، هم چنان حسرت به دل خواهند ماند. افزون بر این، عملیاتی شدن این طرح، نیازمند بودجه ی مناسب است که تأمین آن به قطع بدون هم گرایی دستگاه های رسمی و یا بدون هم یاری مال داران دلبسته به بوشهر، اگر نگوییم ناممکن، بلکه می توان ادعا کرد که بسیار دشوار است.
