یکی از نظریاتی که اخیرا بیشتر مورد توجه گروهی از پژوهشگران قرار گرفته نظریه بیش-همدلی است که به‌طور ساده عنوان می‌کند علت اصلی بروز اُتیسم احتمالا می‌تواند نوعی افزایش بیش از اندازه همدلی در این کودکان باشد که در نتیجه نوعی افزایش ارتباطات و اتصالات عصبی در مغز آنها به‌وجود می‌آید. از این منظر کسب تجارب معمول در جریان رشد و مراحل مختلف آن (مشابه آنچه در کودکان معمولی می‌بینیم)، دچار اشکال و مختل شده و در نتیجه تحریک‌پذیری حسی بیش از حد در این کودکان، ترس‌های بیش از اندازه یا انزواطلبی و مشکلات ارتباطی و اجتماعی آنها را می‌توان توجیه کرد.