«برایان اونسن» (متولد ١٩٦٦، آمریکا) یکی از برجسته‌ترین و شاخص‌ترین نویسندگان حال حاضر آمریکا است که تاکنون بارها برنده جایزه «اُ هنری» و بهترین نویسنده ژانر وحشت آمریکا شده است. از وی دو کتاب «انجمن اخوت ناقص‌العضوها» و «زبان آلتمن» با ترجمه وحیداله موسوی و از سوی نشر «شورآفرین» به فارسی منتشر شده. ترجمه‌هایی که ادبیات «شهروند» به بهانه آنها ٨ بهمن ١٣٩٣ در صفحه ١٢ همین روزنامه، گفت‌وگویی با او به همراه یادداشت‌هایی از منتقدان ادبی منتشر کرد. اکنون «کالین وینت» منتقد و روزنامه‌نگار آمریکایی به مناسبت انتشار سه‌گانه ساموئل بکت: «مالون می‌میرد»، «مالوی» و «نام‌ناپذیر» به سراغ اونسن، این نویسنده عجیب و غریب آمریکایی رفته، و از او درباره چرایی توصیه و پیشنهاد خوانش رمان «مالوی» به دانشجویانش و دیگر خوانندگان و نسل جدید نویسندگان جوان آمریکا پرسیده است. که این‌جا به اختصار ترجمه و ارایه شده است. بکت، نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس و شاعر ایرلندی است که بیشتر با نمایشنامه تحسین شده‌اش «درانتظار گودو» شناخته شده، با این همه آثار بکت بیشتر به دلیل بی‌پروایی در رابطه با وضع انسان‌ها شهرت دارند، شهرتی که او را در‌سال ١٩٦٩ به دلیل آن‌که او در آثارش با تأکید بر فقر [معنوی] انسان امروزی، فراروی و عروج او را می‌جوید، به جایزه نوبل ادبیات رساند و پس از آن فیلسوفانی چون یهوشوا و ژیژک را بر آن داشت تا از او به‌عنوان نخستین نویسنده پست‌مدرنی که پساتاریخ را در آثارش به تصویر کشیده یاد کنند. سه‌گانه بکت را «سهیل سمی» به فارسی ترجمه و نشر «ثالث» منتشر کرده است. در بخش‌هایی از این مصاحبه که برایان اونسن از رمان «مالوی» مصداق آورده، عینا از ترجمه سهیل سمی استفاده شده است.