مساله جهانی‌شدن را می‌توان از دو نظرگاه مشاهده و تبیین کرد. نظرگاه اول این است که یک اراده امپریالیستی وجود دارد که می‌خواهد خود و قدرتش را جهانی کند. اما حتی اگر بپذیریم که این اراده وجود داشته باشد، معلوم نیست که بتواند جهانی شود. من موافق نیستم که قدرتی به این معنا، بتواند خودش را جهانی کند. دیگر آن دوران گذشته که با اشاره یک کشور بزرگ یا یک ابرقدرت، شاه یا رئیس‌جمهوری یک کشور تغییر کنند. امروزه حتی کشور‌های کوچک نیز حرفی برای خود دارند و می‌توانند مقابل کشور‌های بزرگ بایستند. لذا این مساله، احتمال شکستش بیش از پیروزی‌اش است و مردم دیگر زیر سلطه هیچ قدرتی نمی‌روند.
اما معنای دیگر جهانی‌شدن، که مورد نظر بنده است و این معنا را از مفهوم جهانی‌شدن برداشت می‌کنم، همان معنایی است که قرآن می‌گوید، خردمندان وقتی چند چیز را می‌شنوند و می‌بینند، احسن و اصلح را انتخاب می‌کنند و برمی‌گزینند. من جهانی‌شدن را به معنای انتخاب اصلح، قطعی می‌دانم. شاید ١٠٠سال آینده، شاید ۵٠٠ سال آینده، نمی‌دانم، اما ظهور و بروزش قطعی است. آنچنان‌که امروز اتومبیل و هواپیما از اسب و الاغ بهتر است؛ و برق و چراغ برقی از چراغ نفتی بهتر است. نظریه‌ها از هرکجا که پدید بیایند، شرق یا غرب، مهم نیست؛ اگر کارآمدتر از نظریه‌های پیشین باشند و توجیه عقلانی داشته باشند، جهانی خواهند شد و چیزی که مطلوب باشد، نمی‌توان جلوی جهانی شدنش را گرفت. همچنان‌که اینترنت جهانی است و شاید بعضی از کشور‌ها یا حکومت‌ها بخواهند جلوی آن را بگیرند یا آن را انکار کنند، اما نمی‌توانند کلیت آن را نادیده بگیرند یا برای همیشه جلوی آن را بگیرند. بنابراین، جهانی‌شدن به‌عنوان انتخاب اصلح، در آینده‌ای دور یا نزدیک، به‌وقوع خواهد پیوست. بعضی معتقدند که منشأ این جهانی‌شدن، لیبرالیسم است؛ اما این نگاه به نظر من، نگاه صحیحی نیست. چون خود لیبرالیسم، پدیده‌ای است که درحال جهانی‌شدن است. به هر ترتیب، کشور‌ها امروزه به انتخابات تن داده‌اند. آنچنان‌که ما به این سیستم تن داده‌ایم؛ حتی اگر بسیاری جهات آن را نپذیریم، اما دیگر با شمشیر، قدرت را از دست کسی نمی‌گیریم. امروزه وقتی افغانستان با افتخار می‌گوید که انتخابات برگزار می‌کند، همین معنا را متبادر می‌کند. چراکه با تمام ایراد‌هایی که لیبرالیسم دارد و تمام انتقاداتی که بر آن وارد است، کارآیی‌اش از سایر سیستم‌های سیاسی بیشتر است. قطعا اگر سیستم سیاسی بهتری پیشنهاد شود که کارآیی بهتری داشته باشد، جای لیبرال‌دموکراسی را خواهد گرفت. لذا به این معنا، آزادی، عدالت، خردورزی و عقل جمعی، جهانی است و جهانی‌شدن مفاهیم دیگر نیز قطعی است؛ حتی اگر زمانش را ندانیم.
نه به این معنا که قومیت‌ها و فرهنگ‌ها را انکار کنیم، بلکه منظور این است که نباید انگشت را روی چیز‌هایی که موجب اختلاف و تفاوت انسان‌ها با یکدیگر است، گذاشت. چراکه دمیدن در آتش اختلافات و تفاوت‌ها، مانع از تحقق جهانی‌شدن، صلح و تفاهم می‌شود.
