«سنگ صبور»، «تنگسير»، «خيمه شب بازي» و «چراغ آخر» از كارهاي خلاقانه و تاثيرگذار چوبك در دهه ي 20 تا 40 در ادبيات فارسي ايران به شمار مي رود. تك گويي و درهم فشرده گي و استفاده ي زياد از تعابير و اصطلاحات عاميانه از ويژگي هاي نثرچوبك محسوب مي شود.
بعد از انتشار «خيمه شب بازي» در سال 1324، اين كتاب بر شيوه ي نوشتن قصه نويسان تاثير زيادي نهاد و حتا نوعي موسوم به «تب چوبك» نيز در بين نويسندگان پيشرو و مدرن ايراني پديد آورد.
