آموزش بدون پرورش!

شاید همه ما در سن کودکی،به نوعی، این وضعیت را تجربه نموده ایم که به ما آموزش می دادند که نام، نام خانوادگی، اسم پدر و آدرس منزلمان چیست، که اگر در جایی گم شدیم و از خانواده، دور افتادیم، با معرفی خود و همچنین با کمک دیگران، بتوانیم به خانواده بازگردیم و خانواد، تلاش می نمود تا هر آن چه که در توان دارد به کار بندد تا ما به رشد فیزیکی، رشد روانی-اجتماعی، رشد احساسی، رشد ادراکی، رشد روابط انسانی و رشد شخصیتی برسیم ولی چرا این فرآیند، در ادامه با چالش های روبه رو می گردد که موجب می گردد تا از مسیر خود خارج شده و توانمندی های پنهان ما ، آشکار نگردد و هر شخصی، به سمت ناکجا آباد خیالی خود، در حرکت باشد.

در فرایند رشد و پیشرفت انسا ن ها، نقش سیستم پرورشی و آموزشی هر جامعه ای، بسیار پر رنگ بوده و نقش محوری را بازی می نماید ولی وقتی که این سیستم را مورد ارزیابی قرار می دهیم، می بینیم که هدفگذاری و مسیر دستیابی به هدف های مشخص شده در این سیستم، به شایستگی انجام نشده است و نه تنها یاریگر ما در زندگی نخواهد بود بلکه ما را به بیراهه می کشاند و حتی موجب می گردد تا فراموش کنیم که سال های زیادی است که مسیر زندگی خود را گم کرده ایم و آدرس درستی نیز، برای پیدا کردن خودمان نداریم!

به نظر من اگر بخواهیم این سیستم را در یک جمله تعریف نمایم می توانم بگویم، سیستم آموزش و بدون پرورش در ایران یعنی: ” هر روز، یک نفر بیاید و به ما بگوید، ما باید خوب باشیم” ولی نمی گوید و در عمل هم نشان نمی دهد که خوب بودن یعنی چه؟ و چگونه باید خوب بود؟

ما مفید بودن و بزرگ شدن را تمرین نکرده ایم و فضایی نیز برای تمرین، نداشته ایم در حالی این مهم، وظیفه سیستم پرورشی و آموزشی جامعه می باشد تا با فراهم نمودن فضای تمرینی مناسب، ما را یاری نموده تا مسیر درست زندگی خود را انتخاب کرده و نقش های گوناگون خودمان در زندگی را، به شکل شایسته ای ایفا نماییم.

رشد نمودن و توسعه یافتن، نیازمند سیستم پرورشی و آموزشی متناسب و توانمند است که بتواند از فرایند رشد و توسعه، پشتیبانی نماید و برای داشتن یک سیستم پویای پرورشی و آموزشی متناسب وتوانمند، دو گام مهم و اساسی، باید برداشته شود:

۱.ساختن یک مدل پرورشی و آموزشی متناسب و قوی و همچنین، درست اجرا نمودن آن و یا اینکه از یک الگو و مدل متناسب و مفید، در جهان، استفاده نماییم.

منافع جمع را فدای منافع فردی نکنیم و به راستی، خواهان پیشرفت باشیم.

ولی آنچه که روشن و مشخص می باشد این است که، همه چیز برای رشد و پیشرفت فراهم بوده و هست، ولی به دلیل لجبازی های هدفمند! ، خواهان رشد و پیشرفت این مرز و بوم نمی باشیم و تا خیلی دیرتر نشده! باید کاری کنیم، وگر نه، در تاریخ هم، جایگاهی نخواهیم داشت، چه برسد به آینده!!

سالنــــامـــه ارغنـــــــون هامـــون (فروش اینترنتی)

فصــــلنــامـــــه نــــامـــــه هـــامـــــون (فروش اینترنتی)

دوهـفتـــــــه نــامـه آوای هـــــامــــون (فروش اینترنتی)

انتـــــشــــــــارات هــــامـــــــون نـــــو (فروش اینترنتی)

نشستن در لژ مخصوص غول‌های ادبی؛ درباب منوچهر آتشی

درباره استاد غلامعباس توسلی؛ حافظه زنده جامعه شناسی

توسلی در سه بزنگاه تاریخی؛ یادداشتی از حمیدرضا جلائی‌پور

آکادمیسین مردم‌مدار؛ یادداشتی از حسین سراج زاده

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

اخبار مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ