با بیست دهان سخن گفتن
اسماعیل حسام مقدم: مساله فرهنگ و هویت انسان معاصر به مثابه ی امری پیچیده در هزارتوهای این کتاب سرگردان شده است. داریوش شایگان؛ فیلسوف و اندیشمند ایرانی در ابتدای قرن بیست و یکم و در دوران پسایازده سپ...
آرشیو دسته بندی برای : کانون ترجمان هامون
کار به مثابه ی فراغت، فراغت به مثابه ی هیچ...
فاطمه جعفری کسانی که با آثار حسن قاضی مرادی، آشنا باشند به نگاه تحلیلی – انتقادی ایشان در پرداخت آسیب شناسی اجتماعی و رفتارشناسی مردم ایران واقف اند. حسن قاضی مرادی در این حوزه کتابهای تحلیلی فراوانی...
درنگی بر کتاب خودخواهی سالم اثر دکتر راشل هلرو...
غزاله زرین زاده: زندگی درعصر ارتباطات با تحولات وتغییرات روبه رشدی همراه است. این حرکت و نو شدن هم می تواند موجب رشد جوامع و افراد آن اجتماع شود و هم می تواند به سردرگمی وگمراهی افراد دامن زند. گاهی ...
تکرار ابدی رنج
اسماعیل حسام مقدم: زیستن در جهان مدرن همواره از رنجی عمیق سرشار بوده است. انسانهای مدرنی که به زعم ایمانوئل کانت، از صباوت و کودکی به بیرون جسته اند و اینک، خودشان به بلوغ رسیده اند و همچون سیزیف، ب...
“این سو و آن سوی متن”
رضا شبانکاره «…شهروند کسی است که منافع خود را همبسته با منافع و مصالح شهر می داند، پس روزنامه می خواند، اخبار گوش می کند، به جهان فراتر از خانه ی خود التفات جدی دارد، مطالعه می کند، بحث می کند،...
زندگی به مثابه کارناوال (تاملاتی بر پاتوق نشینی و زندگی روزمره)...
اسماعیل حسام مقدم «خود فرد از خودش پنهان می ماند.»(فریدریش نیچه) هر فرهنگی در ارتباط با دیگری ست که می تواند به ظرفیت ها و توانایی های خود پی ببرد. و در سطحی فرد گرایانه تر به زعم باختین، فقط از طریق...
پاتوق: در گرد و غبار قهوه خانه ها
ناصر فکوهی واژه پاتوق ( که نگارش دقیق آن پاتوغ است) ریشه در فرهنگ مردمی دینی، محلی و شهری ایران دارد و به محل تجمع طرفداران یک گروه کنشی – فکری در اطراف «علم» یا «بیرق» ی خاص اطلاق می شده است ک...
معصومیتی از دست رفته
قاسم تنگسیرنژاد: اولین ویژگی «در انتظار گودو» بی معنایی زبان – در این جا به معنای گفتگوی- شخصیت های نمایش نامه است. این یکی از بارزترین مولفه های زندگی پس از دو جنگ جهانی است. زبان دیگر کارکرد معنایی...
“ما کُلِّ بَشریت ایم”
اسماعیل حسام مقدم: ولادیمیر، استراگون، لاکی، پوتزو و پسربچه؛ همه شخصیتهای (مرد) روایت بکت هستند، روایتی که درباره کسی یا چیزی(:گودو) هست که از پس سالها چشم به راه ماندن و انتظار، هرگز یافته نشده است....
گوگو و دی دی و ما
ابوذر عزیزی: انگار یک اتوبوس بین شهری در ایستگاه ِ انتظاری درون شهر چند دانه مسافر انداخته، چند دانه برداشته. هرگز به یاد نخواهی آورد آن صبح تا ظهر … آن ظهر تا عصر، راننده تاکسی که در ایستگاه ا...